رابرت ردفورد، دایان کیتون و غروب خدایان سینما
تحلیل گذار نسل بازیگران دهه ۱۹۷۰ که ستاره‌سازی را بازتعریف کردند و انسانیتی پیچیده و بی‌نظم را به سینما آوردند، در مقابل ستاره‌های امروزی که محصول نظام فرنچایز و شبکه‌های اجتماعی هستند.
غروب نسل طغیانگر سینما
نسل بازیگران دهه ۱۹۷۰ شامل رابرت ردفورد، دایان کیتون، وارن بیتی و جک نیکلسون، که با فروپاشی نظام استودیویی هالیوود ظهور کردند، تعریف جدیدی از ستاره‌بودن ارائه دادند. آن‌ها برخلاف ستاره‌های کلاسیک که محصولی کنترل‌شده بودند، انسان‌هایی پیچیده، بی‌نظم و با تضادهای درونی را به پرده آوردند. این بازیگران در فضای آزاد شده توسط کارگردانانی مانند رابرت آلتمن و مارتین اسکورسیزی، امکان بازی نقش‌هایی را یافتند که نسل پیشین به آن‌ها نزدیک نمی‌شد.
- رفورد و کیتون نماد این نسل بودند؛ ردفورد با نقش‌های درون‌نگر و کیتون با نمایش لایه‌های تاریک وجودش
- ظهور دهه ۱۹۸۰ با ستاره‌های اکشن بلاک‌باستر مانند شوارتزنگر، معیار موفقیت را به فروش تبدیل کرد
- در هزاره جدید، فرنچایزها جای ستاره‌ها را گرفتند و بازیگر به بخشی از خط تولید بدل شد
- امروزه شهرت در شبکه‌های اجتماعی تعریف می‌شود و «دسترسی» جای «ابهت» را گرفته است
- نمونه تیلی نوروود، بازیگر هوش مصنوعی، نقطه مقابل انسانیتِ نسل دهه ۷۰ است
«ستاره بودن که زمانی به معنای فرار از روزمرگی بود، حالا به مشارکت مداوم تبدیل شده»
«آن‌ها به ما یادآوری کردند که خودِ انسان، داستان است»
نسل امروزی اگرچه ابزار کنترل بیشتری دارد، اما کنترل کمتری بر چگونگی دیده‌شدنش دارد. آنچه روزی شورش بود، امروز به نوستالژی بدل شده است.