نگاهی به فیلم The French Connection در ۵۴ سالگی: اثری عمیق و بی‌رحم
تحلیل فیلم The French Connection به کارگردانی ویلیام فریدکین که با واقع‌گرایی خشن، بازی جین هکمن و سکانس تعقیب فراموش‌نشدنی‌اش به نماد سینمای دهه ۷۰ آمریکا تبدیل شد.
تحلیل فیلم The French Connection پس از ۵۴ سال
فیلم The French Connection اثر ویلیام فریدکین پس از بیش از پنج دهه همچنان به عنوان یکی از تأثیرگذارترین فیلم‌های اکشن تاریخ شناخته می‌شود. این اثر تنها به خاطر سکانس تعقیب معروفش memorable نیست، بلکه یک تمرین کامل در تئاتر واقعیت سینماست. هر قاب، هر دیالوگ و هر حرکت دوربین با دقت طراحی شده تا حس واقع‌گرایی خیابانی را ایجاد کند.
- واقع‌گرایی کابوس‌گونه: فیلم نیویورک را به صورت شهری خشن و بی‌رحم به تصویر می‌کشد
- بازی جین هکمن: نقش‌آفرینی فراموش‌نشدنی در نقش پاپ‌آی دویل که نه قهرمان است و نه ضدقهرمان
- نوآوری‌های فنی: استفاده از فیلم‌استاک تند، نور طبیعی و تدوین ریتمیک
- پرسش‌های اخلاقی: فیلم روش‌های پلیس را بدون قضاوت به نمایش می‌گذارد
“فیلم نوعی کابوس واقعی‌نماست و نیویورک در آن تبدیل شده به شهر هراس” - پلین کیل
“فریدکین می‌گوید: سینما مکانی برای اختراع واقعیت است، نه فقط بازتاب آن”
این فیلم استانداردهای جدیدی برای سینمای جنایی پایه‌گذاری کرد و نشان داد که چگونه واقع‌گرایی می‌تواند با سینمایی بودن ترکیب شود. The French Connection هنوز هم برای فیلم‌سازان و منتقدان درس‌های ارزشمند دارد.