رفتاردرمانی شناختی برای بی‌خوابی: آیا این روش واقعاً به بهبود خواب کمک می‌کند؟
CBT-I به عنوان «استاندارد طلایی» درمان اختلالات خواب شناخته می‌شود. نویسنده پس از ۴۰ سال مشکل بی‌خوابی، تجربه شخصی خود از این روش درمانی را به اشتراک می‌گذارد.
تجربه شخصی با رفتاردرمانی شناختی برای بی‌خوابی
این مقاله تجربه کورتنی موم را با رفتاردرمانی شناختی برای بی‌خوابی (CBT-I) پس از ۴۰ سال مشکل بی‌خوابی توصیف می‌کند. اگرچه CBT-I توسط سازمان‌هایی مانند وزارت امور کهنه‌سربازان ایالات متحده به عنوان "استاندارد طلایی" درمان شناخته می‌شود، اما بسیاری از پزشکان آن را پیشنهاد نمی‌دهند. موم با کمک درمانگری به نام ماریان سیلوا این روش را امتحان کرد که شامل مراحل مختلفی از جمله کنترل محرک، بهداشت خواب، محدودیت خواب و آموزش آرامش بود.
- محدودیت‌های سخت: ماریان خواندن در تخت را ممنوع کرد زیرا مغز را بیش از حد تحریک می‌کند
- دفترچه خواب: بیمار باید الگوهای خواب روزانه خود را در یک صفحه‌گسترده ۱۲ ستونی ثبت کند
- فاز محدودیت خواب: پنجره خواب به ۷ ساعت کاهش یافت و بیمار مجبور بود اگر بیدار می‌شد از تخت خارج شود
- پیشرفت تدریجی: پس از ۴ هفته، نویسنده توانست کل پنجره خواب را بدون بیداری طی کند
"از این به بعد، تخت شما منحصراً برای خواب و سکس است" - ماریان سیلوا "بی‌خوابی چنین بیماری تنهایی است. درمان آن نیز نباید اینطور باشد"
پس از تکمیل درمان در ژوئن، موم به میانگین ۸.۲۵ ساعت خواب در مقابل ۴.۷۱ ساعت اولیه رسید، اما با فشار کاری سپتامبر، حفظ عادات سالم دشوار شد. او توصیه می‌کند برای تداوم موفقیت، یک شریک پاسخگویی پیدا کنید.