بی‌شرمی و بی‌عار: نژادپرستی اکنون عادی‌سازی شده است
در عصر ناسیونالیسم محافظه‌کاران و پوپولیسم فرایجیست‌ها، سوال این نیست که «آیا این فرد نژادپرست است؟» بلکه اکنون این است که «آیا اصلاً مهم است؟» تحلیل جیسون اوکوندای از تحول گفتمان نژادی در بریتانیا.
تحول گفتمان نژادی در سیاست بریتانیا
این مقاله به تحلیل تحول عمیق در گفتمان عمومی درباره نژادپرستی در بریتانیا می‌پردازد. در دوره‌ای که محافظه‌کاران توری و جنبش‌های پوپولیستی مانند فرایجیست‌ها غالب شده‌اند، سوال اصلی از «آیا این شخص متعصب است؟» به «آیا اصلاً مهم است؟» تغییر کرده است. نویسنده با بررسی اظهارات مقاماتی مانند رابرت جنریک و کیتی لام نشان می‌دهد که چگونه مرزهای گفتار قابل قبول درباره نژاد جابجا شده و بی‌عاقبتی برای اظهارات صریح نژادپرستانه به norm تبدیل شده است.
- تغییر پارادایم: از شناخت سیستمیک نژادپرستی در دوران کامرون و می به انکار کامل آن در دوران فعلی
- تست مرزها: اظهارات جنریک درباره «ندیدن چهره سفید» در برمینگهام بدون پیامد جدی باقی ماند
- تقسیم‌بندی طبقاتی: استفاده ابزاری از «طبقه کارگر سفید» برای ایجاد تفرقه بین گروه‌های محروم
- کاهش مفهوم نژادپرستی: تبدیل موضوع به بحث درباره الفاظ فردی به جای پیامدهای سیستمیک
- حمله به برنامه‌های برابری: مانند انتقادات به بنیاد ۱۰٬۰۰۰ کارآموز سیاه‌پوست
«سوال این نیست که چه تنبیهی ممکن است جنریک با آن روبرو شود، بلکه این است که چقدر می‌تواند بیشتر پیش برود؟» «نژادپرستی اکنون کاملاً از سیاست «جدی» جدا شده است - بحث درباره آن مضحک، اعتراضی و مزاحم تلقی می‌شود.»
این مقاله هشدار می‌دهد که چگونه فضای عمومی برای مقابله با نژادپرستی بی‌خاصیت شده و سیاستمداران به طور فزاینده‌ای به آزمایش مرزهای گفتار قابل قبول ادامه می‌دهند.