اشک‌ها، شادی و حس خیانت: آزادی زندانیان زخم‌های عمیق‌تر را آشکار می‌کند

آزادی زندانیان فلسطینی و زخم‌های عمیق‌تر

با ورود اتوبوس‌های حامل زندانیان آزاد شده فلسطینی به کرانه باختری در چارچوب معامله آتش‌بس غزه، موجی از انتظار و شادی در میان جمعیت حاضر به راه افتاد. با این حال، این شادی با حس عمیق خیانت و ناامیدی برای بسیاری از خانواده‌ها همراه بود، زیرا مقامات اسرائیلی در آخرین لحظه تصمیم گرفتند تعداد بیشتری از زندانیان را که "به اندازه کافی خطرناک" تشخیص داده شده‌بودند، به جای کرانه باختری به غزه منتقل کرده و در آنجا آزاد کنند. این اقدام به معنای تبعید عملی این افراد است، چرا که بازگشت به کرانه باختری برای آنان غیرممکن خواهد بود.

• تبدیل شادی به اشک: برای خانواده‌هایی مانند خانواده غدیر و أثیر که برای استقبال برادرشان آمده بودند، شادی با دریافت خبر انتقال او به غزه به غم و اندوهی عمیق تبدیل شد.
• هشدارها و سکوت: به زندانیان آزاد شده هشدار داده شده بود که پس از آزادی جشن نگیرند، و آنان این هشدارها را جدی گرفته و از صحبت کردن خودداری می‌کردند.
• معیارهای دوگانه: امان نافع، همسر نائل برغوثی که ۴۵ سال در زندان بود و اکنون در تبعید در ترکیه به سر می‌برد، از "معیارهای دوگانه" جامعه جهانی سخن گفت و اظهار داشت که صهیونیست‌ها "در حال گرفتن روح" فلسطینیان هستند.
• ترور روانی: یحیی، پسرعموی یکی از زندانیان، این اقدامات را بخشی از "سیاست ترور روانی" اسرائیل برای "بازی با عواطف" خانواده‌ها توصیف کرد.
• عدم حل مشکلات اساسی: اگرچه آتش‌بس در غزه تا حدی باعث آرامش اعصاب شده است، اما تاکنون مشکلات اساسی ریشه‌دار بین اسرائیل و فلسطینیان را حل نکرده است.

یحیی گفت: "این بخشی از کتاب بازی آنهاست - ترور روانی، بازی با عواطف ما و عواطف زندانیان." امان نافع اظهار داشت: "آنها نمی‌خواهند هیچ صلحی با ما داشته باشند... این مثل روح ماست - آنها دارند روح ما را می‌گیرند. آنها دارند ما را شکنجه می‌کنند."

این رویداد بار دیگر بر عمق بی‌اعتمادی، کینه‌توزی و ترس از فردا در کرانه باختری تاکید کرد و نشان داد که آزادی زندانیان، بدون حل مناقشه اساسی، تنها می‌تواند زخم‌های موجود را بیشتر نمایان کند و اضطراب را به پیش براند.