پروانه الجزایری؛ روایتی استعاری از مرگ و زندگی در تئاتر اصفهان

نمایش پروانه الجزایری؛ تأملی بر معنای زندگی و مرگ

نمایش «پروانه الجزایری» به کارگردانی یاسر پیمانی که این روزها در تالار هنر اصفهان روی صحنه رفته، روایتی شاعرانه و ذهنی از مفاهیم بنیادین زیست انسان معاصر ارائه می‌دهد. این اثر استعاری که از متن پیام لاریان اقتباس شده، داستان گروهی از دوستان دانشگاهی را روایت می‌کند که برای خداحافظی با یکی از اعضای مهاجرکننده گرد هم می‌آیند، اما وقوع یک مرگ ناگهانی تمام معادلات را تغییر می‌دهد.

• استعاره پروانه الجزایری: مرگی که تا زمانی که کسی سراغش نرود، پنهان می‌ماند
• تلفیق مدیا و تئاتر: استفاده از ویدیوپروژکشن برای خلق فضاهای مختلف بدون تغییر دکور
• ادغام شخصیت‌ها: کاراکتر «من» نویسنده با شخصیت اصلی «مهرداد» ادغام شده است
• تولید هفت‌ماهه: تمرین در فضای غیراستاندارد و چالش‌های فنی اجرای چندرسانه‌ای

یاسر پیمانی: “برای ما مرگ نه پایان، بلکه نقطه درک زندگی است. از مفهومی سینمایی به نام «رکورد» الهام گرفته‌ایم”

“پایان نمایش نماد تولد دوباره است؛ چرخه‌ای که در آن هر مرگی در دل خود، تولدی تازه دارد”

این نمایش با ترکیب طنز و فلسفه، مخاطب اصفهانی را به تأملی نو درباره معنای زندگی و مرگ دعوت می‌کند.