روایتی از ترس، طنز و اسطوره در داستانی معاصر از خشونت
فیلم سینمایی «سلاح‌ها» ساخته‌ی زک کرگر (۲۰۲۵) در سینماتک خانه هنرمندان ایران به نمایش درآمد. این فیلم با ساختار روایی چندپاره و تلفیق ژانرهای کمدی و وحشت، به نقد فرهنگ خشونت در جامعه آمریکا می‌پردازد.
تحلیل فیلم «سلاح‌ها» ساخته زک کرگر
فیلم سینمایی «سلاح‌ها» ساخته زک کرگر در برنامه سینماتک خانه هنرمندان ایران به نمایش درآمد. بهنود امینی، منتقد سینما، در نشست نقد و بررسی این فیلم به تحلیل ابعاد مختلف آن پرداخت. وی اشاره کرد که فیلم از ساختار روایی اپیزودیک مشابه آثار کوئنتین تارانتینو استفاده کرده که با جابه‌جایی زمان و پرش میان داستان‌ها، مخاطب را در وضعیت تعلیق دائمی نگه می‌دارد. این ساختار به خلق تدریجی لحظات ترس و کشف معما کمک می‌کند.
وجوه برجسته فیلم
- تلفیق کمدی و وحشت: فیلم در لحظاتی به مرز کمدی سیاه می‌رسد
- ارتباط با مسائل اجتماعی: فیلم به پدیده تیراندازی‌های مدارس در آمریکا اشاره دارد
- استفاده از استعاره: عنوان «سلاح‌ها» نمادی از فرهنگ دسترسی آسان به خشونت است
- تأثیرات سینمایی: فیلم از آثار کارگردانانی مانند پل توماس اندرسون و دیوید لینچ الهام گرفته
- نمادپردازی: شخصیت پیرزن جادوگر نماد نسل محافظه‌کار آمریکا است
امینی تأکید کرد: «این فیلم در عین وفاداری به قواعد ژانر وحشت، واجد لایه‌های فلسفی و اجتماعی است»
وی افزود: «همه شخصیت‌ها در فیلم به نوعی به سلاح بدل می‌شوند — هرکدام علیه دیگری یا حتی علیه خودشان»
فیلم «سلاح‌ها» نمونه‌ای درخشان از سینمای اندیشمندانه محسوب می‌شود که می‌کوشد ژانر وحشت را از سطح سرگرمی صرف فراتر ببرد و به بستری برای نقد اجتماعی تبدیل کند.