بریانا بیبس: بافتن از میان تروما، اندوه و فقدان
بریانا بیبس، هنرمند و بافنده، درباره استفاده از هنر بافندگی برای پردازش اندوه و تروما ناشی از مرگ پدربزرگ و مادربزرگش صحبت می‌کند. او در آثارش از لباس‌ها و اشیاء متعلق به عزیزان ازدست‌رفته استفاده می‌کند.
بافتن به عنوان درمان
هنرمند بریانا بیبس از هنر بافندگی به عنوان وسیله‌ای برای مقابله با تروما، اندوه و فقدان ناشی از مرگ پدربزرگ و مادربزرگش استفاده می‌کند. او در سری «ژورنال» خود، لباس‌ها و اشیاء شخصی عزیزان ازدست‌رفته را در بافت‌هایش ادغام کرده تا خاطرات آنان را جاودانه کند. بیبس توضیح می‌دهد که فرآیند کند و تکراری بافندگی به او آرامش می‌بخشد و به او اجازه می‌دهد با احساسات دشوار خود کنار بیاید.
پروژه «ما هرگز تنها نبودیم»
- بیبس پروژه‌ای برای بازماندگان خشونت خانگی ایجاد کرد
- کارگاه‌های بافندگی رایگان برای ایجاد فضای امن برای به اشتراک‌گذاری تجربیات
- فعالیت با بافندگی به عنوان یک فعالیت درمانی و تسکین‌دهنده
«کار من همواره پاسخی به آنچه در زندگی‌ام تجربه می‌کنم بوده است» – بریانا بیبس «هیچ‌کس تمام آنچه را که لازم است نمی‌داند» – اشاره به مراقبت از عزیزان در روزهای پایانی
بیبس اخیراً چاپ دستی را نیز به کار خود اضافه کرده و از لباس‌های پدربزرگش برای بایگانی خاطرات استفاده می‌کند. او به استفاده از رنگ‌ها و بافت‌های نمادین، مانند رنگ صورتی «پریسیلا» که مربوط به خاطرات کودکی است، ادامه می‌دهد. آثار او در چندین نمایشگاه در شیکاگو، میلواکی و ایندیاناپلیس به نمایش گذاشته شده است.