بازگشت شبکه‌های زیرزمینی تراجنسیتی‌ها: درس‌هایی از گذشته برای آینده
در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰، زنان تراجنسیتی مانند پگی ایمز شبکه‌های ارتباطی زیرزمینی برای اتصال جامعه پراکنده تراجنسیتی‌ها ایجاد کردند. امروزه با افزایش نظارت دولتی و خطرات آنلاین، این مدل‌های قدیمی ممکن است راه‌حل‌های جدیدی برای فعالیت‌های سیاسی ارائه دهند.
شبکه‌های زیرزمینی تراجنسیتی‌ها
در دوره‌ای قبل از اینترنت، پگی ایمز و دیگر زنان تراجنسیتی با ایجاد شبکه‌های قلم‌دوستی زیرزمینی، جامعه پراکنده تراجنسیتی‌ها را به هم متصل می‌کردند. این شبکه‌ها که بر اساس دفترچه تماس شخصی کار می‌کردند، برای بسیاری از تراجنسیتی‌های آن زمان یک خط نجات بودند.
- ایجاد ارتباط بین تراجنسیتی‌های پراکنده در مناطق مختلف
- استفاده از روش‌های غیراینترنتی برای حفظ امنیت
- مسئولیت‌پذیری اجتماعی افراد شناخته‌شده در جامعه
- اهمیت فعالیت محلی و ارتباطات چهره‌به‌چهره
- نیاز به کنترل دیجیتال در عصر نظارت هوش مصنوعی
«هدف عقب‌نشینی از فضای آنلاین نیست، بلکه ایجاد کنترل منظم‌تر بر ردپای دیجیتالی است» - مارگارت کیلیجوی
«رفتن به استیلث» نه به عنوان فریب، بلکه برای بازپس‌گیری کنترل بر زندگی و ایمنی» - توبی بیچمپ
با تشدید نظارت دولتی و خطرات آنلاین، بسیاری از تراجنسیتی‌ها به سمت مدل‌های هیبریدی فعالیت حرکت می‌کنند که ترکیبی از ارتباطات امن آنلاین و سازماندهی محلی است. این رویکرد نشان می‌دهد که ابزارهای آنلاین باید تسهیل‌گر - نه جایگزین - ارتباطات واقعی باشند.