بازبینی مبارزه تاریخی محمد علی کلی با جو فریزر در مانیل پس از ۵۰ سال
پنجاهمین سالگرد یکی از بزرگترین مبارزات بوکس جهان با نگاهی به خاطرات محمد علی کلی از نبرد مانیل و تأثیرات فیزیکی و روانی این مبارزه بر هر دو قهرمان.
نبرد مانیل: میراث جاودان علی و فریزر
این هفته پنجاهمین سالگرد “Thrilla in Manila” - یکی از بزرگترین مبارزات تاریخ بوکس - است. توماس هاوزر، زندگینامه‌نویس محمد علی کلی، خاطرات تماشای این مبارزه را همراه با علی در سال ۱۹۸۹ روایت می‌کند. علی با وجود پیروزی در این نبرد، هنگام تماشای ضربات فریزر “از درد واکنش نشان می‌داد” و اعتراف کرد که نزدیک بود پیش از فریزر تسلیم شود. این مبارزه که در گرمای طاقت‌فرسای مانیل برگزار شد، نه تنها برای قهرمانی جهان بلکه برای “قهرمانی یکدیگر” بود.
- این نبرد تأثیرات فیزیکی ماندگاری بر هر دو بوکسور گذاشت
- فریزر هرگز از توهین‌های نژادی علی گذشت نکرد
- مبارزه نمونه‌ای از حد نهایی توانایی انسان بود
- هر دو قهرمان در سال‌های پایانی زندگی با مشکلات سلامت روبرو شدند
- علی در نهایت از فریزر به عنوان “سخت‌جوش‌ترین حریف” یاد کرد
“هرگز دو مرد بزرگ چنین مبارزاتی نکرده‌اند. فریزر بهترین مرا بیرون کشید” - محمد علی
“مانیل دیگر مهم نیست. او تمام شده و من هنوز اینجام” - جو فریزر
این نبرد نه تنها یک رویداد ورزشی، بلکه نمایشی از روحیه انسانی، کینه‌توزی و در نهایت احترام متقابل بود.