از اکسیر میمون تا فنتانیل: مرگ تایلر اسکاگز تنها فصلی در تاریخ ۱۳۶ ساله مواد مخدر بیسبال
محاکمه لس آنجلس آنجلس در مرگ پیچر تایلر اسکاگز در سایه سری جهانی، ورزشی را با حقیقتی روبرو می‌کند که قدمتی به اندازه خود بازی دارد. از اکسیر میمون در ۱۸۸۹ تا فنتانیل امروز، تاریخ بیسبال با مواد مخدر درآمیخته است.
تاریخچه مواد مخدر در بیسبال
مقاله حاضر به بررسی تاریخچه ۱۳۶ ساله استفاده از مواد مخدر و محرک در ورزش بیسبال می‌پردازد که با مرگ تایلر اسکاگز، پیچر لس آنجلس آنجلس در سال ۲۰۱۹ براثر مصرف فنتانیل، بار دیگر در کانون توجه قرار گرفته است. این پرونده قضایی نشان می‌دهد که رابطه بیسبال با مواد شیمیایی به‌قدیمی‌ترین روزهای این ورزش بازمی‌گردد؛ زمانی که «پاد» گالوین در سال ۱۸۸۹ با تزریق اکسیر مشتق از بیضه میمون توانست یک بازی بدون امتیاز را ثبت کند.
- سیر تکامل مواد: از آمفتامین‌ها (greenies) پس از جنگ جهانی دوم تا کوکائین در دهه ۱۹۸۰ و استروئیدها در دهه ۱۹۹۰
- فرهنگ مقاومت: بیسبال همواره استقامت و بازی مداوم را ترویج کرده که نیاز به مواد مسکن یا محرک را افزایش داده است
- اصلاحات دیرهنگام: لیگ بیسبال همیشه پس از وقوع تراژدی اقدام به اجرای تست‌های ضددوپینگ کرده است
کیث هرناندز در دادگاه مواد پیتسبرگ اعتراف کرد در سال ۱۹۸۰ آنقدر کوکائین مصرف کرده که آن فصل را به‌یاد نمی‌آورد داک الیس در سال ۱۹۷۰ یک بازی بدون امتیاز را در حالی انجام داد که تحت تأثیر LSD بود
این مقاله استدلال می‌کند که مسئله مواد در بیسبال نه یک انحراف، بلکه بخشی جدایی‌ناپذیر از فرهنگ این ورزش بوده است. نیاز به تحمل درد و فشار ۱۶۲ بازی در فصل عادی، بازیکنان را به سمت مواد مختلف سوق داده است. مرگ اسکاگز نماد چرخه تکرارشونده‌ای است که در آن مواد از ابزار حفظ حضور در زمین به عامل مرگ خارج از زمین تبدیل می‌شوند.