لا بوهم - بازخوانی نوآر از اثر کلاسیک پوچینی

اجرای نوآر از اپرای لا بوهم

تولید جدید گلیندبورن از اپرای “لا بوهم” پوچینی با کارگردانی فلوریس ویسر، رویکردی تاریک و نمادین به این اثر کلاسیک دارد. صحنه‌پردازی دیووکه فان ریج با الهام از عکس‌های “براسای” از پاریس دهه ۱۹۳۰، فضایی نوآر و مه‌آلود خلق کرده است. نورپردازی الکس بروک بر دیوارهای عریان و سنگ‌فرش‌های براق، و لباس‌های تک‌رنگ جان مورل به فضایی “twilight zone” می‌دهند.

• حضور نمادین “مرگ” در قامت بازیگری بی‌حرکت که میمی را تعقیب می‌کند
• اجرای دقیق و پرانرژی صحنه‌های گروهی و کافه موموس
• رهبری چابک آدام هیکوکس بر ارکستر سینفونیای گلیندبورن
• بازی تاثیرگذار آیدا پاسکو در نقش میمیِ شکننده و مضطرب
• عملکرد درخشان کامیلا هریس در نقش موسِتا

“وقتی عشاق قسم می‌خورند که تا بازگشت گل‌ها در بهار جدا نمی‌شوند، مرگ پرده را کنار می‌زند و گل‌های شکوفا را نشان می‌دهد.”

“فریاد نهایی میمی «بیا اینجا، عشق من» نه به رودلفو، بلکه به خود مرگ خطاب می‌شود.”

این تولید با ترکیب بصری قدرتمند و اجرای موسیقایی دقیق، تفسیری تازه و هیجان‌انگیز از اپرای محبوب پوچینی ارائه می‌دهد.