بررسی آلبوم بتهوون ۵ جلد ۴: وزن کلاسیک، ظرافت معاصر

بررسی آلبوم بتهوون و سیارینو

جاناتان بیس در پروژه پنج جلدی خود به ضبط تمام کنسرتوهای پیانوی بتهوون پرداخته و در این جلد چهارم، کنسرتو شماره ۴ بتهوون را با اثر ۱۵ دقیقه‌ای سالواتوره سیارینو به نام "ایل سونو دی استرادلا" همراه کرده است. اجرای ارکستر سمفونیک رادیو سوئد تحت رهبری عمر میر ولبر فضایی متفکرانه و پرمعنا خلق کرده است.

• تِمپوی آرام بیس در کنسرتو بتهوون گاهی اپیزودیک به نظر می‌رسد اما تنش موثر در موومان میانی
• حرکت پایانی با وزن متعادل و بدون بازیگوشی بیش از حد اجرا شده است
• اثر سیارینو با الهام از آهنگساز قرن هفدمی استرادلا، هارمونیک‌های رشته‌ای مه‌مانند ایجاد می‌کند
• پیانو ملودی شبیه والس را آغاز می‌کند که یک پا در کلیسای باروک و پایی در پاریس قرن بیستم دارد
• این اثر به عنوان ویگنتی جوی مستقل ایستاده است

"تنش در موومان میانی بین ارکستر جنگجو و پیانوی آرام بسیار موثر است"

"حتی بیس نمی‌تواند ارتباط اثر سیارینو با بتهوون را کاملاً توضیح دهد"

این آلبوم ترکیبی هوشمندانه از موسیقی کلاسیک و معاصر ارائه می‌دهد که برای علاقه‌مندان به هر دو سبک جذاب خواهد بود.