بررسی فیلم «آبی مرزی ندارد»: جستجوی هویت بریتانیایی در شهر ساحلی نقشه‌ای از روان‌شناسی ملی
کارگردان جسی گاچ هفت شهروند فالکستون را دنبال می‌کند؛ از پناهنده سوری گرفته تا هنرمند درگ و هوادار برگزیت. این مستند به دنبال هویت اسطوره‌ای بریتانیایی است و گروه‌های مختلفی را که احساس نادیده گرفته شدن می‌کنند، بررسی می‌نماید.
جستجوی هویت بریتانیایی در فالکستون
فیلم مستند «آبی مرزی ندارد» به کارگردانی جسی گاچ به بررسی هویت ملی بریتانیا از طریق زندگی هفت شهروند شهر ساحلی فالکستون می‌پردازد. این فیلم که در جشنواره Pride فالکستون با شعار “افراد نامرئی را مرئي کن” آغاز می‌شود، به دنبال درک روان‌شناسی ملی در دوره پسا-برگزیت است. گاچ با دنبال کردن شخصیت‌های متنوع از جمله هِبا (پناهنده سوری)، ناتان (آرایشگر و طرفدار طبقه کارگر)، جوسی (هنرمند سیاه‌پوست)، دن (هنرمند درگ)، ماهیگیران محلی و نیل (هوادار برگزیت)، تلاش می‌کند شکاف‌های جامعه بریتانیا را نقشه‌برداری کند.
- گروه‌های متنوع: تمام شخصیت‌ها احساس نادیده گرفته شدن می‌کنند
- دیالوگ‌های کلیدی: نیل می‌گوید “ما در یک جزیره زندگی می‌کنیم و مجازیم ذهنیت خاصی داشته باشیم”
- نقش کانال مانش: فیلمبرداری از کانال به عنوان مرزی اسرارآمیز بین زندگی و مرگ
- تعاملات غیرمنتظره: ناتان توریست‌های صربی را به فرهنگ محلی جذب می‌کند
- نقص تحلیلی: فیلم گاهی به کلیشه‌های لیبرالی بسنده می‌کند
“افراد نامرئی را مرئي کن” - شعار Pride فالکستون “ما در یک جزیره زندگی می‌کنیم” - نیل، هوادار برگزیت
فیلم اگرچه در نشان دادن تقسیم‌ها موفق است، اما در ایجاد پل ارتباطی بین گروه‌های مختلف چندان قانع‌کننده عمل نمی‌کند.