اعتبار خصوصی چیست و آیا باید از فروپاشی شرکت‌های آمریکایی نگران باشیم؟
فروپاشی دو شرکت آمریکایی First Brands و Tricolor نگرانی‌هایی در مورد بخش اعتبار خصوصی و تأثیر آن بر بخش مالی جهانی ایجاد کرده است. این شکست‌ها باعث ضررهای بزرگ در بانک‌های سنتی شده و نگرانی از استانداردهای ضعیف وام‌دهی را افزایش داده است.
اعتبار خصوصی و نگرانی‌های مالی جهانی
اعتبار خصوصی که از دهه ۱۹۸۰ به عنوان صنعتی نسبتاً تخصصی ظهور کرد، به کسب‌وکارها وام‌های خصوصی ارائه می‌دهد. برخلاف بانک‌ها که وام‌های آن‌ها توسط سپرده‌های مشتریان پشتیبانی می‌شود، وام‌های شرکت‌های اعتبار خصوصی توسط سرمایه‌ای که از سرمایه‌گذاران خصوصی مانند صندوق‌های بازنشستگی، شرکت‌های بیمه و افراد ثروتمند جمع‌آوری می‌شود، تأمین می‌گردد. این صنعت پس از بحران مالی ۲۰۰۸ رونق گرفت، زمانی که مقررات‌گذاران بر بانک‌های سنتی سخت‌گیری کردند و آن‌ها را مجبور به نگهداری سرمایه بیشتر کردند.
- صنعت اعتبار خصوصی دارای دارایی‌های حدود ۳ تریلیون دلار است
- انتظار می‌رود تا سال ۲۰۳۰ به ۴.۵ تریلیون دلار برسد
- این صنعت تحت چتر موسسات مالی غیربانکی قرار دارد
- عدم شفافیت یکی از بزرگترین نگرانی‌ها است
- بانک‌های سنتی در معرض خطرات این بخش هستند
راغاوندرا رائو، استاد مالی دانشگاه کمبریج می‌گوید: “هیچ‌کس نمی‌داند ارزش واقعی دارایی‌هایی که این افراد در اختیار دارند چقدر است. این وام‌ها کدر هستند.”
جیمی دایمون، مدیرعامل جی‌پی مورگان هشدار داد: “وقتی یک سوسک می‌بینید، احتمالاً تعداد بیشتری وجود دارد. بنابراین همه باید در این مرحله هشدار داده شوند.”
صندوق بین‌المللی پول نیز نگرانی خود را درباره ارتباطات مالی بین بانک‌های سنتی و موسسات مالی غیربانکی ابراز کرده و هشدار داده که رکود می‌تواند اثرات موجی در سراسر سیستم مالی داشته باشد. اگرچه مصرف‌کنندگان روزمره به طور مستقیم در معرض خطر نیستند، اما defaults قابل توجه در صنعت اعتبار خصوصی می‌تواند به سیستم مالی گسترده‌تر سرایت کند.