بررسی کتاب «چهار نفر روز را با هم گذراندند» اثر کریس کراس: نویسنده کالت فرم جدیدی را تجربه می‌کند
نویسنده «من دیک را دوست دارم»، اتوفیکشن را با خاطره‌نویسی و داستان جنایی واقعی ترکیب می‌کند. کتاب مملو از شخصیت‌هایی است که به دنبال شروع تازه هستند، اما امیدشان به خشونت می‌گراید.
بررسی کتاب جدید کریس کراس
کریس کراس، نویسنده کالت کلاسیک «من دیک را دوست دارم»، در کتاب جدید خود با عنوان «چهار نفر روز را با هم گذراندند» به سراغ فرمی تلفیقی رفته است. این اثر اتوفیکشن، خاطره‌نویسی و داستان جنایی واقعی را در سه بخش مجزا اما به هم پیوسته ترکیب می‌کند.
- سه نسل درگیر گذشته: داستان در سه خط روایی شامل والدین نویسنده، خود کراس در قالب شخصیت کت گرین، و یک قتل واقعی پیش می‌رود.
- جستجوی شروع تازه: شخصیت‌ها continually در پی شروع جدیدی از زندگی هستند، اما این امیدها به خشونت و یأس منجر می‌شود.
- طنین سیاست ترامپ: فضای سیاسی دوران ترامپ به عنوان پس‌زمینه‌ای برای بی‌معنا شدن نوشته‌های اعترافی به کار می‌رود.
- وسواس نویسنده: شخصیت اصلی به داستان قتل یک جوان علاقه‌مند می‌شود و سعی در درک «آمریکایی» دارد که منتقدانش نمی‌بینند.
- فرم آزمایشی: کراس با پایان دادن روایت در میانه پاراگراف و ارائه ۳۰ صفحه منبع خام، به سبک نامفهوم خود وفادار می‌ماند.
“او می‌توانست یک شروع تازه کند.” و “آنها تصمیم گرفتند شروع تازه‌ای کنند.” - این جملات به طور عمدی در سراسر کتاب تکرار می‌شوند.
“کت امیدوار بود قبل از ترک مینه‌سوتا، بتواند چیزی درباره آمریکایی بیاموزد که منتقدان توییتری او درک نمی‌کنند.”
این کتاب به رغم مواد اولیه غنی، احساس ناتمامی دارد و تعمد کراس در حفظ زیبایی‌شناسی نامرتب را تأیید می‌کند.