عکاسی دایان کیتون: چشمی خنک و مرگبار در پشت لنز

عکاسی دایان کیتون: میراث بصری یک نماد سینمایی

دایان کیتون، بازیگر مشهور برنده اسکار، نه تنها یک نماد سبک و سینما بود، بلکه یک عکاس پرکار، مجموعه‌دار و کیوریتور با علاقه‌ای مادام‌العمر به تصاویر محسوب می‌شد. علاقه او به عکاسی از کودکی و تحت تأثیر مادرش، دوروتی، که خود عکاس و کلاژساز بود، شکل گرفت. کیتون در فیلم «آن هال» این علاقه شخصی خود را به شخصیت آنی منتقل کرد.

• اولین کتاب عکس او با عنوان «رزرویشن‌ها» (۱۹۸۰) شامل عکس‌های سیاه‌وسفید از لابی هتل‌های آمریکایی بود که با دوربین محبوبش، رولئی‌فلکس گرفته شده بود.
• او در کتاب‌های دیگری مانند «استیل لایف» (۱۹۸۳) به عکس‌های استودیویی هالیوود و در «آقای فروشنده» (۱۹۹۳) به عکس‌های آموزشی فروش دوره میانه قرن پرداخت.
• کیتون در کتاب «سیو» (۲۰۲۲) که یک «خودزندگینامه تصویری» است، به عکاسی از کبوترها در میدان ترافالگار لندن و همچنین افراد گمنام در هالیوود بولیوارد پرداخت.

کیتون درباره معیار عکاسی خود گفت: «برای من همه چیز غریزی است. فقط سعی می‌کنم آن را احساس کنم و درکی از آن پیدا کنم؛ زیاد به آن فکر نمی‌کنم.» او همچنین اظهار داشت: «من به عکس‌ها و کتاب‌های عکاسی معتادم.» علاوه بر کار خودش، کیتون حامی استعدادهای ناشناخته بود و آرشیو عکاسان گمنام مانند بیل وود را خریداری، منتشر و به موزه اهدا کرد. او یک حافظه‌بان ثابت‌قدم برای دستاوردهای هنری و فرهنگی، از جمله نجات خانه‌های فرانک لوید رایت، بود. میراث کیتون فراتر از سینما، بر حوزه‌های هنرهای تجسمی، طراحی و معماری نیز تأثیر گذاشت.