«گاهی حس می‌کنم چیزها زنده هستند»: هنر سیلیکونی و شوم لیزا هرفلدت
نمایشگاه انفرادی اول هنرمند آلمانی در بریتانیا پر از رشته‌های ضخیم درزگیر و لوله‌های فومی گره‌خورده است که شبیه کار DIY ناموفق است. اما با نگاه دقیق‌تر، این آثار فریبنده هم فروپاشی اجتماعی و هم مادی را تداعی می‌کنند.
هنر سیلیکونی لیزا هرفلدت: فروپاشی مادی و اجتماعی
لیزا هرفلدت، هنرمند آلمانی، در اولین نمایشگاه انفرادی خود در بریتانیا، از سیلیکون و فوم برای خلق مجسمه‌هایی استفاده می‌کند که در نگاه اول شبیه کارهای DIY ناموفق به نظر می‌رسند. اما این آثار با ظاهری عجیب و غریب، مفاهیم عمیق‌تری از فروپاشی اجتماعی و بیولوژیکی را نمایان می‌سازند. هرفلدت با الهام از ساختمان فرسوده استودیوی خود در برلین و شخصیت‌های «دختر نهایی» در فیلم‌های ترسناک، آثاری خلق می‌کند که مرز بین زنده و بی‌جان، محافظت و فروپاشی را محو می‌کنند.
- استفاده از مواد غیرمتداول مانند سیلیکون و نایلون برای ایجاد حس بدن‌هراسی
- الهام از معماری فرسوده و سیستم‌های ناکارآمد شهری
- ارتباط آثار با شخصیت‌های «دختر نهایی» در سینمای وحشت
- تشویق تماشاگران به لمس آثار و تعامل با آنها
- ایجاد جذابیت همزمان با حس انزجار در بیننده
«گاهی حس می‌کنم چیزها در یک اتاق زنده هستند» – لیزا هرفلدت «ساختمان مانند یک بدن کاملاً ناکارآمد بود» – هرفلدت در توصیف استودیویش این نمایشگاه تا ۲۲ نوامبر در گالری رولند راس مارگیت ادامه دارد.