۷ آبان؛ تاریخ‌پردازی اشرافیت یهود و نقش هخامنشیان

تاریخ‌پردازی هخامنشی‌محور و اشرافیت یهود

این مقاله به بررسی انتقادی تاریخ‌نگاری معاصر ایران می‌پردازد که بر محور دودمان هخامنشی و به‌ویژه کوروش بزرگ بنا شده است. نویسنده استدلال می‌کند که این رویکرد تاریخی نتیجه برنامه‌ای هدفمند توسط شرق‌شناسان اروپایی و عمدتاً یهودی در دو سده اخیر بوده است. به باور نگارنده، توجه اغراق‌آمیز به کوروش در منابع غربی —که گاه او را تا مقام پیامبری ارتقا داده‌اند— با منافع اشرافیت یهود پیوند خورده است. مقاله با استناد به منابعی همچون تورات، تاریخ‌نگاران غربی مانند ویل دورانت و مورخان ایرانی نشان می‌دهد که اشرافیت یهود در طول تاریخ با اقداماتی مانند رباخواری، برده‌داری و توطئه‌گری شناخته می‌شده و حمایت پادشاهان هخامنشی از این جماعت، نه تنها خدمتی به ایران نبوده، بلکه به قتل‌عام‌های گسترده مانند واقعه پوریم انجامیده است.

• کاوش‌های باستان‌شناسی هدفمند: هیئت‌های اروپایی مانند دانشگاه شیکاگو با دخل و تصرف در آثار ایران، اسناد را گزینشی منتشر کردند.
• تناقض در منابع ایرانی: ابوریحان بیرونی و فردوسی هیچگاه برای کوروش جایگاه رفیعی قائل نبوده‌اند.
• اشتراکات اقتصادی کوروش و یهودیان: الواح بابلی از involvement کوروش در مؤسسه رباخواری «اگیبی» و تجارت برده حکایت دارد.
• فرمان‌های خشونت‌آمیز داریوش: تورات (کتاب عزرا) حکم اعدام و تخریب خانه مخالفان یهودیان را توسط داریوش نقل می‌کند.
• واقعه پوریم: قتل‌عام ۷۷ هزار ایرانی توسط یهودیان در زمان خشایارشا نه یک دفاع، که سرکوب اعتراضات مردمی بود.

«چند تن از پژوهندگان عهد عتیق نیز اهمیت این دوره (هخامنشیان) را همچون زمینه‌ای برای فهمیدن بیش از نیمی از کتاب مقدس دریافته‌اند.» – ا.ت. اومستد «در سده‌های هفدهم و هجدهم... برای جلوگیری از پیشرفت تفکر انتقادی، دستگاه‌های دینی و سیاسی اروپا و آمریکا کوشش بسیار نمودند تا بنیاد نوینی برای تاریخی جلوه‌دادن داستان‌های دینی خود استوار سازند.» – دکتر محمد مقدم

در پایان، مقاله این پرسش اساسی را مطرح می‌کند که چرا به جای بزرگداشت تولد کوروش، بر ۷ آبان —روز آزادی اشرافیت یهود از بابل— به عنوان «روز ملی ایران» تأکید می‌شود؟ آیا این انتخاب بی‌ارتباط با تکریم شبکه‌های قدرت یهود در جهان امروز است؟