سه کشور دیگر دیوان کیفری بین‌المللی را ترک می‌کنند – علل این تصمیم
مالی، نیجر و بورکینافاسو تحت اتحادیه کشورهای ساحل (AES) از دیوان کیفری بین‌المللی خارج شدند. این اقدام نمادین نبوده و هدف آن مقابله با ابزارهای قضایی نئوکلونیالیسم در آفریقا است.
خروج سه کشور آفریقایی از دیوان کیفری بین‌المللی
مالی، نیجر و بورکینافاسو تحت اتحادیه کشورهای ساحل (AES) به طور مشترک از دیوان کیفری بین‌المللی (ICC) خارج شدند. این تصمیم بخشی از تلاش این کشورها برای کسب حاکمیت ملی و مقابله با ابزارهای قضایی نئوکلونیالیسم است. دیوان کیفری بین‌المللی که در سال ۲۰۰۲ تأسیس شد، خود را نهادی جهانی برای پیگیری جرائم جنگی و جنایت‌های ضد بشریت معرفی می‌کند، اما در عمل بیشتر پرونده‌های آن مربوط به کشورهای آفریقایی بوده و رهبران غربی هیچگاه تحت تعقیب قرار نگرفته‌اند.
- عدالت گزینشی: مواردی مانند لوران باگبو (ساحل عاج) و عمرالبشیر (سودان) در مقابل عدم پیگیری جرائم غرب مانند جنگ عراق و بمباران لیبی
- نقش قدرت‌های غربی در بی‌ثباتی ساحل: مداخله ۲۰۱۱ در لیبی تحت رهبری فرانسه، انگلیس و ناتو که منجر به سقوط قذافی و گسترش خشونت‌ها شد
- نیاز به نهادهای قضایی آفریقایی: برنامه‌ریزی برای ایجاد دادگاه کیفری AES به عنوان جایگزینی مستقل
- اقدام نمادین حاکمیت: این خروج پیامی است که عدالت باید ابزار حاکمیت باشد نه سلطه
- پیشینه تنش‌ها: نمونه آفریقای جنوبی در قضیه عمرالبشیر که از اجرای حکم ICC خودداری کرد
"هیچ کشور باکرامتی نمی‌پذیرد که دادگاهی در لاهه تحت نفوذ قدرت‌های بزرگ درباره‌ی محاکمه شهروندانش تصمیم بگیرد."
این حرکت گامی اساسی در مسیر استقلال قضایی و مقابله با ساختارهای نئوکلونیالیستی محسوب می‌شود.