موفقیت پیچینگ داجرز نشان می‌دهد که رویکرد متس در انتخاب پیچرها کاملاً اشتباه بود
داجرز با داشتن پیچرهای نخبه در روتیشن، باز هم بلیک سنل را اضافه کرد، در حالی که متس رویکرد متفاوتی داشت. این مقاله تحلیل می‌کند که چرا استراتژی داجرز موفق بود و متس چه اشتباهی مرتکب شد.
تحلیل رویکرد پیچینگ داجرز در مقابل متس
داجرز لس آنجلس با داشتن پیچرهای سطح نخبه مانند یوشینوبو یاماموتو و تایلر گلاسنو، باز هم در فصل گذشته بلیک سنل، برنده دو جایزه سای یانگ، را با قراردادی ۵ ساله و ۱۸۲ میلیون دلاری به تیم اضافه کرد. این در حالی است که نیویورک متس رویکرد متفاوتی را در پیش گرفت. اندرو فریدمن، رئیس عملیات بیسبال داجرز، تأکید کرد که سنل نه تنها در فصل عادی، بلکه در اکتبر و بازی‌های حذفی می‌تواند نقش کلیدی ایفا کند. از سوی دیگر، متس تحت مدیریت دیوید استرنز نتوانست چنین استراتژی تهاجمی را اجرا کند.
- داجرز با اضافه کردن سنل به روتیشن خود، سه گزینه برتر پیچینگ را در اختیار دارد
- شوهی اوhtani نیز پس از بازسازی آرنج به پیچینگ بازگشته است
- کلایتون کرشان، آینده تالار مشاهیر، نیز در ترکیب داجرز حضور دارد
- فریدمن اشاره کرد: “سنل عاشق لحظات حساس است و این ویژگی برای ما اولویت داشت”
- متس در حالی که نیاز به تقویت پیچینگ داشت، رویکرد محافظه‌کارانه‌ای را انتخاب کرد
“همه می‌خواهند در اکتبر پیچ کنند، اما برای برخی این بخشی از هویت آنهاست و سنل یکی از آنهاست.” – اندرو فریدمن
این مقایسه نشان می‌دهد که استراتژی تهاجمی داجرز در تقویت پیچینگ، دلیل موفقیت آنها در فصل جاری بوده است، در حالی که متس با رویکرد محتاطانه خود فرصت‌ها را از دست داد.