جیمی کیمل باید از استیو آلن، خالق «تونایت شو» در سیاست و تلویزیون شبانه الگو بگیرد
جیمی کیمل می‌تواند از استیو آلن، کمدینی که تلویزیون شبانه را بنیان گذاشت، یاد بگیرد که چگونه بدون رفتار ناخوشایند مخالفت کند. نامه‌های آلن نشان می‌دهند او به گفت‌وگو با محافظه‌کاران علاقه داشت برخلاف کیمل که به تحقیر آنان می‌پردازد.
درس‌های استیو آلن برای جیمی کیمل
این مقاله به مقایسه رویکردهای سیاسی استیو آلن، خالق برنامه «تونایت شو» و جیمی کیمل می‌پردازد. آلن با وجود حمایت از حزب دموکرات، با محافظه‌کارانی مانند ویلیام اف باکلی و باری گلدواتر دوستی و همکاری داشت. او به مجله نشنال ریویو کمک مالی کرد و در مباحثات سیاسی شرکت می‌کرد. در مقابل، کیمل با تعداد زیاد شوخی‌های ضدمحافظه‌کار و لحن تند خود، گفت‌وگوی سازنده را تضعیف می‌کند.
- آلن به گفت‌وگوی بین جناح‌های مختلف اعتقاد داشت و با فرانک مایر، از رهبران محافظه‌کار، نامه‌نگاری می‌کرد
- کیمل بیش از ۷۰۰۰ شوخی ضدمحافظه‌کار اجرا کرده که نشان‌دهنده جهت‌گیری افراطی است
- برنامه کیمل بیش از حد سیاسی شده و از روحیه سرگرمی‌سازی فاصله گرفته است
باکلی در پاسخ به آلن نوشت: «آیا نامه بعدی شما به تندروهای چپ را هم برایم می‌فرستید؟» فرانک مایر تأکید کرد: «همه گروه‌ها جز کمونیست‌ها و فاشیست‌ها در فرآیند دموکراتیک جای می‌گیرند.»
الگوی آلن نشان می‌دهد که می‌توان بدون قربانی کردن humor، با مخالفان سیاسی تعامل سازنده داشت. این رویکرد برای سلامت فضای سیاسی امروز ضروری است.