سندرم پای بی‌قرار ممکن است یک عامل خطر کلیدی برای بیماری پارکینسون باشد
مطالعه جدید نشان می‌دهد بیماران مبتلا به سندرم پای بی‌قرار ۶۰٪ بیشتر در معرض خطر ابتلا به پارکینسون هستند. درمان با آگونیست‌های دوپامین ممکن است اثر محافظتی عصبی داشته باشد.
ارتباط سندرم پای بی‌قرار با بیماری پارکینسون
مطالعه جدیدی که در JAMA Network Open منتشر شده است، نشان می‌دهد که سندرم پای بی‌قرار (RLS) ممکن است یک عامل خطر مهم برای توسعه بیماری پارکینسون باشد. این تحقیق که توسط سه بیمارستان در کره انجام شده، داده‌های بیش از ۱۸۰۰۰ بیمار را بررسی کرده است.
- بیماران مبتلا به RLS دارای ۶۰٪ incidence بالاتر پارکینسون بودند
- گروه درمان شده با آگونیست‌های دوپامین تنها ۰.۵٪ incidence داشتند در مقایسه با ۲.۱٪ در گروه بدون درمان
- ارتباط بین دو بیماری ممکن است فراتر از مسیر دوپامینرژیک باشد
محققان تأکید می‌کنند که این نتایج به طور قطعی نشان نمی‌دهد که آگونیست‌های دوپامین از پارکینسون جلوگیری می‌کنند، اما امکان اثر محافظتی عصبی را مطرح می‌سازند.
این یافته‌ها درک ما از مکانیسم‌های مشترک بین این دو بیماری عصبی را عمیق‌تر می‌کند و نیاز به تحقیقات آینده در این زمینه را نشان می‌دهد.