فرش‌های نفیس سمنان بدون برند؛ گره‌کور معیشت بافندگان
با وجود ظرفیت‌های بالای استان سمنان در تولید فرش دستبافت، غفلت از برندسازی باعث شده سود اصلی به دلالان برود و بافندگان دستمزد اندکی دریافت کنند. فرش‌های باکیفیت این استان به نام سایر مناطق فروخته می‌شوند.
فرش دستبافت سمنان: هنری در محاصره مشکلات
صنعت فرش دستبافت استان سمنان با وجود کیفیت بالا و طرح‌های منحصر به فرد کویری، به دلیل فقدان برندسازی و بازار فروش مناسب با مشکلات جدی روبرو است. بافندگان این استان که عمدتاً زنان هستند، دستمزدهای بسیار پایینی دریافت می‌کنند در حالی که فرش‌های تولیدی آنان به نام مناطق دیگری مانند کاشان و اصفهان در بازارهای تهران با قیمت‌های چند برابری به فروش می‌رسد.
- فروش به دلالان: بیش از ۹۰ درصد تولیدات فرش سمنان توسط دلالان خریداری می‌شود
- عدم شناخت برند: حتی مردم بومی سمنان فرش‌های تولید همین استان را با ارزش نمی‌دانند
- دستمزد ناعادلانه: بافندگان ماهیانه ۹ تا ۱۳ میلیون تومان دریافت می‌کنند در حالی که فرش‌هایشان در تهران ۱۵۰ میلیون تومان فروخته می‌شود
- کارگاه‌های در خطر: بسیاری از کارگاه‌ها به دلیل عدم صرفه اقتصادی در آستانه تعطیلی هستند
علی ربیعی، مالک کارگاه فرش: «فرش ۱۲ متری دستباف زیر ۴۰ میلیون تومان برای تولید کننده اصلاً صرفه ندارد» یک بافنده: «ما بازار فروش نداریم و مجبوریم فرش‌ها را به دلالان بفروشیم»
ضعف در برندسازی و معرفی ظرفیت‌های صنعت فرش سمنان باعث شده هنرمندان این استان از ثمره دسترنج خود محروم بمانند.