هنر جنگ در عصر جنگهای اجتماعی؛ ضرورت بازنگری در روایتهای هنری
تحلیل تغییر شکل جنگ از نبردهای سنتی به جنگهای اجتماعی و ضرورت بازنگری در شیوه مواجهه فرهنگی و هنری با پدیده جنگ معاصر با تأکید بر تجربیات دفاع مقدس و جنگ ۱۲ روزه.

هنر جنگ در عصر جدید
تحلیل جنگ ۱۲ روزه نشان میدهد که شکل جنگ بهطور بنیادین تغییر کرده و از نبرد با خط مقدم مشخص به جنگهای عمدتاً اجتماعی تبدیل شده است. در دوران دفاع مقدس تمایز بین جبهه و پشت جبهه وجود داشت، اما در جنگ جدید همه جا خط مقدم است. این تحول مستلزم خلق تولیدات هنری متعلق به زمانه حاضر است.
مشکلات اصلی روایتگری جنگ
- محتوازدگی: عدم موفقیت در ترکیب فرم و محتوا
- عدم تعادل شنیداری-دیداری: وابستگی بیش از حد به تاریخ شفاهی
- فاصله از واقعیت: نیاز به مشاهده مستقیم میدان
- ضعف در پرداخت سوژه: ایدهزدگی بدون توسعه دراماتیک
"هنرمند حقیقی کسی است که توان ترکیب فرم و محتوا را توأمان داشته باشد" "واقعیت را میتوان فرودگاه هواپیمای خیال دانست"
راهکارهای بهبود روایتگری
پژوهش دراماتیک در دو مرحله ضروری است: اول درونی کردن سوژه با پایبندی به موضوع کلان و جمعآوری جزئیات زندگی، و دوم تکثیر سوژه به گونهای که مخاطب با اثر شناسایی شود. ابراهیم حاتمیکیا به عنوان الگوی هنرمند میدانی معرفی میشود که با مشاهده مستقیم و جمعآوری دیتا از واقعیت، فلسفه جنگ ایرانی را به زبان سینما روایت میکند.
کار هنری خوب مانند غذای ایرانی به زمان نیاز دارد و نباید به فستفودهای هنری تبدیل شود. روایت جزئیات پنهان زندگی و مشاغل مختلف میتواند پایههای تولید آثار ماندگار در عصر جنگهای اجتماعی باشد.
