آموزش دینی یا تربیت دینی؟ خطایی که نسل نوجوان را از دین دور کرد

خطای استراتژیک در تربیت دینی

این تحلیل به خطای استراتژیک در نظام تعلیم و تربیت می‌پردازد که «تربیت دینی» را به «آموزش دینی» تقلیل داده است. این تقلیل‌گرایی که هم در میان کارگزاران اجرایی و هم منتقدان رواج دارد، بزرگترین خیانت به مفهوم جامع و عمیق دین محسوب می‌شود. تربیت دینی صرفاً انتقال دانش فقهی و تاریخی یا اجرای مناسک مکانیکی نیست، بلکه فرایندی جامع برای شکل‌دهی هویت دینی و ایجاد زندگی مبتنی بر ایمان است.

• سطح شناختی: ایمان آگاهانه و مستدل با استفاده از عقل
• سطح گرایشی: ایجاد دلبستگی قلبی و انگیزش درونی
• سطح رفتاری: تقوای فراگیر و نمود ایمان در کنش‌های اجتماعی

«نظام تعلیم و تربیت، خواسته یا ناخواسته، در حال تربیت‌زدایی است» «تربیت دینی باید خروجی خود را در اخلاق معاشرت و تعهد اجتماعی نشان دهد»

خروجی کنونی نظام در بهترین حالت دانش‌آموز موفق تحصیلی است نه شهروند متدین و متعهد. برای حل این مشکل، احیای نهاد تربیتی و اعطای قدرت راهبردی به آن ضروری است.