چپ یا راست؛ ضرورت برنامه‌محوری و عبور از رقابت‌های شخصی در سیاست ایران
حیات سیاسی ایران در گرو احیای نهادهای حزبی، نوسازی گفتمانی و تحمل متقابل میان دو جریان اصلی اصول‌گرا و اصلاح‌طلب است. سیاست کشور نیازمند عبور از رقابت‌های شخصی و بازگشت به رقابت بر سر برنامه‌ها می‌باشد.
تحلیل جناح‌بندی سیاسی در ایران
سیاست جمهوری اسلامی ایران در چهار دهه گذشته تحت تأثیر دو جریان اصلی اصول‌گرایان و اصلاح‌طلبان شکل گرفته است. این دو جناح که هر دو از دل انقلاب برخاسته‌اند، در رویکردهای اجرایی و تفسیر از مفاهیمی مانند آزادی، توسعه و تعامل با جهان تفاوت‌های اساسی دارند. اصول‌گرایان بر حفظ ارزش‌های انقلاب، استقلال ملی و عدالت اجتماعی تأکید دارند، در حالی که اصلاح‌طلبان بر توسعه سیاسی، تقویت نهادهای مدنی و گفتگو با جهان تمرکز می‌کنند.
- تأکید مشترک بر قانون اساسی و نظام جمهوری اسلامی
- تفاوت در رویکردهای اقتصادی و سیاست خارجی
- چالش‌های مشترک شامل کاهش مشارکت عمومی و ضعف کارآمدی
- ضرورت تقویت نهادهای حزبی برای رقابت برنامه‌محور
- نیاز به گفتگوی سازنده بین دو جناح برای بلوغ سیاسی
"استمرار حیات سیاسی در ایران در گرو «احیای نهادهای حزبی، نوسازی گفتمانی و تحمل متقابل میان دو جریان اصلی» است."
"اصلاح‌طلبان و اصول‌گرایان نه دو قطب متضاد، بلکه دو روی یک سکه‌اند که هر دو در شکل‌گیری و تداوم جمهوری اسلامی نقش داشته‌اند."
آینده سیاست ایران به توانایی این دو جریان در بازسازی گفتمان خود و پاسخ به نیازهای واقعی جامعه بستگی دارد.