امنیت غذایی چین: از وابستگی وارداتی تا تلاش برای خودکفایی
تحلیل چالشهای امنیت غذایی چین با وجود جمعیت ۲۰ درصدی جهان و منابع محدود کشاورزی. بررسی وابستگی به واردات غلات، سویا و بذرهای خارجی و راهبردهای دولت برای کاهش این وابستگیها.

امنیت غذایی چین: چالشها و راهبردها
چین با دارا بودن ۲۰ درصد جمعیت جهان اما تنها ۱۰ درصد زمینهای زراعی و ۶ درصد منابع آب شیرین با چالش جدی در تأمین امنیت غذایی مواجه است. این کشور واردکننده عمده محصولات کشاورزی از جمله سویا، ذرت، غلات و میوههای مرغوب است. وابستگی چین به واردات مواد غذایی در دهه گذشته افزایش چشمگیری داشته است؛ به طوری که واردات غلات از ۱۳.۹ میلیون تن در سال ۲۰۱۲ به ۶۵.۴ میلیون تن در سال ۲۰۲۳ رسیده است.
- وابستگی ۹۵ درصدی به واردات بذر سبزیجات مرغوب مانند هویج و کلم بروکلی
- واردات ۹۱ میلیون تنی سویا در سال ۲۰۲۲ با وابستگی ۸۲ درصدی
- افزایش ۱۵۲ درصدی واردات ذرت در سال ۲۰۲۱
«قیمت غلات وارداتی مطلوبتر است به ویژه برای شرکتهای فرآوری که مایل به واردات بیشتر هستند»
«وابستگی سویای چین به ایالات متحده در طول جنگ تجاری مورد سوءاستفاده قرار گرفته است»
چین برای کاهش این وابستگیها راهبردهای متعددی از جمله افزایش زمینهای کشاورزی باکیفیت، توسعه مراکز تولید بذر تحت حمایت دولت و تنوعبخشی به منابع وارداتی را در پیش گرفته است. این کشور قصد دارد تا سال ۲۰۲۵ تولید سویای داخلی را ۴۰ درصد افزایش داده و ۸۰ درصد نیاز بذری خود را از پایگاههای داخلی تأمین کند.
