روایتی از لایه‌های جهان درون انسان در نمایش «من و خاله جانم»
کارگردان نمایش «من و خاله جانم» درباره مضامین اجتماعی و درونی این اثر صحبت کرده و به ویژگی‌های اجرایی، چالش‌ها و فرایند تمرین‌ها اشاره می‌کند.
نمایش «من و خاله جانم»؛ کاوشی در عمق روان انسان
رویا کاکاخانی کارگردان نمایش «من و خاله جانم» که این روزها در سالن قشقایی تئاتر شهر روی صحنه رفته، در گفتگویی به تحلیل این اثر پرداخت. این نمایش نوشته موریس پنیچ نویسنده کانادایی است که با زبانی ساده و موجز ساختارهای چندلایه جهان درون انسان را به تصویر می‌کشد. نمایش یک کمدی سیاه است که روایتگر موقعیتی است که در آن مردی پس از سال‌ها به دیدار خاله‌اش می‌رود و در این میان به اسرار درونی او پی می‌بریم.
- نمایش مضامینی چون تنهایی، روزمرگی و از بین رفتن روابط را نشان می‌دهد
- کارگردان بر پیوند این نمایش با مسائل اجتماعی تاکید کرد
- بزرگترین چالش تولید، حفظ مرز بین واقعیت و ذهنیت بود
- بازی‌ها در مرز رئالیسم و امپرسیونیسم قرار دارد
- شرایط اقتصادی اجرای تئاترهای فکری را با مشکل مواجه کرده است
«امروز در جامعه ما روابط انسانی به ظاهر برقرار است اما از درون خسته، معلق و سرشار از سوءتفاهم شده و این نمایش استعاره‌ای از همین وضعیت است.»
«سعی کردیم تا طنز در نمایش حضور داشته باشد اما نه برای خنداندن تماشاگر بلکه برای ساخت آغازی بر تفکر او.»
نمایش «من و خاله جانم» تا ۶ آبان در تئاتر شهر اجرا می‌شود و بازیگران آن کامبیز امینی و هاله گرجی هستند.