تفاوت‌های فقه شیعه و سنی در حضانت فرزند پس از ارتداد والدین

تفاوت‌های فقهی در حضانت پس از ارتداد والدین

بحث حضانت فرزند در فقه اسلامی از مسائل مهم خانواده است که تحت شرایط خاصی مانند ارتداد والدین، پیچیدگی‌های خاصی پیدا می‌کند. فقهای شیعه و اهل سنت در این زمینه دیدگاه‌های متفاوتی دارند. فقه امامیه با تأکید بر اولویت تربیت اسلامی، ارتداد والدین را مانع قطعی حضانت می‌داند، در حالی که برخی مذاهب اهل سنت اجازه ادامه حضانت حتی پس از ارتداد را صادر می‌کنند.

• موانع حضانت شامل دو دسته فیزیکی-مالی و تربیتی-اخلاقی است
• ارتداد والدین از مهم‌ترین موانع تربیتی محسوب می‌شود
• جنبه تربیتی در تعارض با جنبه فیزیکی غالب است
• حضانت هم حق و هم تکلیف والدین محسوب می‌شود
• قاعده نفی سبیل از تسلط غیرمؤمن بر کودک مؤمن جلوگیری می‌کند

"در موارد تعارض بین جنبه فیزیکی و جنبه تربیتی، جنبه تربیتی غالب است زیرا اساس حضانت، تضمین سلامت جسمی، روانی و تربیتی کودک است."

"فقهای شیعه، ارتداد و رفتارهای ضاله والدین را مانع قطعی حضانت می‌دانند در حالی که برخی فقهای اهل سنت اجازه ادامه حضانت را حتی پس از ارتداد می‌دهند."

این تفاوت‌های فقهی نشان‌دهنده اهمیت حفظ ایمان و تربیت اسلامی کودک در نظام فقهی شیعه است که بر هر منفعت دیگری مقدم شمرده می‌شود.