بانی صلح یا شریک شکست نتانیاهو: تحلیل سفر ترامپ به غرب آسیا
سفر دونالد ترامپ به غرب آسیا با هدف نمایش نقش خود در آتش‌بس غزه، بیش از یک موفقیت دیپلماتیک، نمایشی سیاسی بود که ناکارآمدی و تضادهای او را برجسته کرد. این تحلیل به بررسی ابعاد مختلف این سفر و وضعیت متزلزل آتش‌بس میپردازد.
تحلیل سفر ترامپ به غرب آسیا و آتش‌بس غزه
سفر اخیر دونالد ترامپ به منطقه غرب آسیا که با هدف برجسته‌سازی نقش او در تسهیل یک آتش‌بس شکننده در نوار غزه صورت گرفت، بیش از آنکه یک موفقیت دیپلماتیک قلمداد شود، یک مانور سیاسی پرهزینه بود. این سفر تلاشی آشکار برای بازآفرینی تصویری از رهبری مقتدر در صحنه بین‌المللی بود، درحالی که واقعیت‌های زمینی حاکی از ناکارآمدی استراتژیک و شکست‌های اخلاقی بود. تحلیل حاضر نشان می‌دهد که تلاش‌های ترامپ برای تثبیت جایگاه خود به‌عنوان یک بازیگر محوری در دیپلماسی صلح خاورمیانه با مقاومت قاطع و عدم پذیرش از سوی بازیگران اصلی منطقه‌ای مواجه شد.
- عدم پذیرش نقش ظاهری ترامپ: جهان شاهد بود که ترامپ نه به‌عنوان یک ضامن صلح، بلکه به‌عنوان عاملی که سیاست‌های پیشینش مستقیماً به تشدید تنش‌ها منجر شده بود، وارد صحنه شد.
- انحراف بنیادین از اهداف اولیه: توافق آتش‌بس تفاوت ماهوی با اهداف اعلام‌شده اولیه ائتلاف واشنگتن-تل‌آویو داشت و نشان‌دهنده شکست استراتژیک رویکرد اولیه است.
- شریک اصلی فاجعه انسانی: ترامپ باید به‌عنوان شریک اصلی در تلفات جانی گسترده‌ای که بر مردم فلسطین تحمیل شد پاسخگو باشد.
- پارادوکس سیاسی ترامپ: رویکرد معامله‌گری او به‌جای تقویت جایگاهش، منجر به افزایش نفرت عمومی و انزوای دیپلماتیک شده است.
"تلاش او برای کسب اعتبار از یک آتش‌بس موقت، درواقع برجسته‌ساز شکست‌های پی‌درپی در حفظ حداقل ثبات در منطقه بود."
"این انحراف نشان می‌دهد که فرضیات اولیه مبنی بر امکان‌پذیری یک عملیات نظامی با کمترین هزینه و بیشترین دستاورد، نادرست بوده است."
آتش‌بس فعلی در بهترین حالت صرفاً یک توقف تاکتیکی در یک درگیری ساختاری است و بدون یک نقشه راه سیاسی جامع، چیزی بیش از یک وقفه تنفسی اجباری نخواهد بود.