بحران نهاده‌های دامی و سکوت دولت در برابر انحصارگران

بحران نهاده‌های دامی و تهدید امنیت غذایی

بازار نهاده‌های دامی در ایران از سال‌های پایانی دهه ۱۳۹۰ به دلیل فشار تحریم‌ها، وابستگی به واردات ذرت، سویا و کنجاله و ضعف ساختار توزیع، همواره با تنش‌های قیمتی و کمبود مواجه بوده است. شکل‌گیری شبکه‌های محدود واردکنندگان و انحصار توزیع، به‌ویژه در شرایط تخصیص ارز ترجیحی، موجب شد بخش عمده کنترل بازار در اختیار گروه‌های خاص قرار گیرد. حذف ارز ترجیحی برای نهاده‌ها در سال ۱۴۰۱ با هدف آزادسازی بازار انجام شد اما به دلیل عدم آمادگی زیرساخت‌های تولید و نظارت ضعیف، شوک قیمتی شدید و نابسامانی توزیع را به دنبال داشت.

• کاهش جیره خوراک و افت شدید تولید در استان‌های دامداری‌محور
• تبعات اقتصادی و اجتماعی از دست رفتن امنیت غذایی در شرایط تحریم
• کنترل کامل بازار نهاده توسط گروهی محدود
• تأخیر در تأمین خوراک دام و طیور منجر به کاهش تولید و افزایش قیمت می‌شود
• تهدید سلامت تغذیه‌ای مردم و تعادل اقتصادی خانوارها

«تولیدکنندگان در مخمصه‌ای گرفتار شده‌اند که با ادامه روند فعلی، قیمت گوشت و مرغ در مدت کوتاهی چند برابر خواهد شد.»

«وضعیت برای همه روشن است و همه می‌پرسند چرا دولت فقط نظاره‌گر است.»

این بحران نه‌تنها سلامت تغذیه‌ای مردم، بلکه تعادل اقتصادی خانوارها را تهدید می‌کند و پیامدهای اجتماعی قابل‌توجهی خواهد داشت.