رابط شنوا؛ پلی که هنوز برای ناشنوایان ساخته نشده است
نبود رابط شنوا و زیرنویس در برنامه‌های پربیننده تلویزیون، هزاران لحظه مشترک را از خانواده‌های دارای ناشنوا گرفته است. این گزارش به بررسی نیازهای جامعه نیم میلیونی ناشنوایان ایران و ضرورت اجرای قانون دسترسی‌پذیری می‌پردازد.
رابط شنوا؛ ضرورتی برای عدالت رسانه‌ای
تلویزیون به عنوان مهم‌ترین منبع اطلاع‌رسانی و فرهنگی جامعه، مسئولیتی بزرگ در قبال اقشار مختلف مردم به ویژه ناشنوایان برعهده دارد. در ایران، جامعه ناشنوایان و کم‌شنوایان حدود نیم میلیون نفر تخمین زده می‌شود که زبان اشاره، زبان متداول و طبیعی آنان است. این افراد سال‌هاست با مشکل دسترسی ناکافی به برنامه‌های تلویزیون به ویژه فیلم و سریال‌های پربیننده، برنامه‌های مذهبی و ورزشی مواجه‌اند.
- نبود رابط شنوا موجب محرومیت کودکان ناشنوا از لحظات ساده زندگی شده است
- برنامه‌های ورزشی و مذهبی از نیازهای اساسی جامعه ناشنوایان محسوب می‌شوند
- اجرای ماده ۲۱ قانون حمایت از حقوق معلولان ضعیف و مقطعی است
- برخی شبکه‌ها تجربیات موفق اما محدودی در استفاده از رابط شنوا داشته‌اند
- اختصاص شبکه ویژه با زیرنویس و رابط شنوا می‌تواند راهکار مؤثری باشد
“نبود رابط ناشنوایان در برنامه‌های پر بیننده یک موضوع فرهنگی نیست، بلکه ضرورت قانونی و اجتماعی است.”
“استفاده از زیرنویس و رابط شنوا استاندارد جدیدی در پخش برنامه‌ها برای ناشنوایان ایجاد می‌کند.”
صدا و سیما با تخصیص منابع لازم، آموزش نیروی متخصص و بهره‌گیری از فناوری‌های نوین، می‌تواند نقش خود را در تحقق عدالت رسانه‌ای به بهترین شکل ایفا کند و به ناشنوایان فرصتی برابر برای حضور فعال در فضای عمومی هدیه دهد.