توسعه؛ پادزهر بنیادگرایی - رابطه جهانی شدن و افراطیگری اسلامی
تحلیل رابطه دوسویه جهانی شدن و بنیادگرایی دینی با تأکید بر اینکه توسعه پایدار میتواند پادزهر مؤثری در برابر افراطیگری باشد. بررسی موردی مالزی و ترکیه به عنوان نمونههای موفق توسعهیافته.

رابطه جهانی شدن و بنیادگرایی دینی
این تحلیل به بررسی رابطه پیچیده بین فرآیند جهانی شدن و رشد بنیادگرایی اسلامی میپردازد. به گفته دکتر احمد موثقی گیلانی، جهانی شدن اگرچه تمایل به یکدستسازی دارد، اما در عمل منجر به چندپارگی و حاشیهای شدن بخشهای وسیعی از جوامع بهویژه در کشورهای در حال توسعه میشود. بنیادگرایی دینی در حقیقت یک پوپولیسم مذهبی است که در بستر فقر، بیعدالتی و شکست دولتهای ملی در نوسازی رشد میکند.
- جهانی شدن همزمان فرصتها و تهدیدهایی ایجاد میکند
- بنیادگرایی جدید از شبکههای مجازی برای تبلیغ استفاده میکند
- شکاف توسعهیافتگی عامل اصلی گرایش به افراطیگری است
- کشورهای توسعهیافته مانند مالزی کمتر در معرض بنیادگرایی هستند
- راهحل اصلی توسعه انسانی و پایدار است
“بنیادگرایی اسلامی حالت عکسالعملی داشته و با اعمال بازیگران جهانی تغییر میکند” “توسعه پایدار پادزهر مؤثر برای مقابله با هر دو شکل بنیادگرایی سکولار و اسلامی است”
مدلهای موفق مانند ترکیه و مالزی نشان میدهند که با صنعتی شدن، ایجاد اشتغال و تقویت دموکراسی میتوان زمینههای رشد بنیادگرایی را کاهش داد.
