خطاب به ستاد امر به معروف: چرا به سرداران درباره طعنه به مرحوم و عروسی لاکچری تذکر نمیدهید؟
نقدی بر عملکرد ستاد امر به معروف و نهی از منکر در توجه نکردن به تخلفات مقامات بلندپایه مانند طعنه زدن به شخصیتهای مرحوم و برگزاری عروسیهای پرخرج، در حالی که این فریضه باید همهجانبه و متقابل اجرا شود.

نقد ستاد امر به معروف در برخورد دوگانه
این مطلب به عملکرد ستاد امر به معروف و نهی از منکر میپردازد و استدلال میکند که ایجاد یک نهاد مختص به مقابله با بدحجابی، در واقع کوچک شمردن این فریضه مهم است. نویسنده اشاره میکند که فلسفه حکومت اسلامی باید بر بسط عدالت و مبارزه با فساد استوار باشد، نه محدود شدن به امور ظاهری. طرح تشکیل "گشت مدیران" برای نظارت بر تمام سطوح حاکمیتی نیز به دلیل عدم تناسب امکانات ستاد با وسعت دستگاههای دولتی، غیرعملی ارزیابی میشود.
- تمرکز بر ظواهر: ستاد از ابتدا فقط بر مقابله با بدحجابی متمرکز شده و از رسالت اصلی خود دور مانده است.
- عدم توفیق عملی: عملکرد ستاد در طول سالها نسبت به هزینههای اجتماعی آن، چندان موفق نبوده است.
- نیاز به اصلاح ساختاری: مشکل اصلی، ناکارآمدی مدیران و ساختارهای فسادآفرین است، نه فقدان نهاد نظارتی جدید.
- برخورد گزینشی: نهادهای نظارتی موجود گاه جناحی عمل میکنند و خطاهای یک دولت را نادیده میگیرند.
- غفلت از تخلفات بزرگ: ستاد به تخلفات آشکار برخی مقامات، مانند طعنه به شخصیتهای مرحوم یا برگزاری عروسیهای لاکچری، تذکر نمیدهد.
"تاسیس یک نهاد به این نام که از روز اول برای مقابله با بدحجابی تاسیس شده، تخفیف و کوچک شمردن فریضه امر به معروف است." "دلم میخواست بگویم آقای میزبان دوست داشتم تو اولین کسی باشی که به آن سرداری که طعنه زد، زنگ بزنی و اشتباه او را یادآور شوی."
نویسنده تاکید میکند که اصلاح دائمی شیوه حکمرانی گام اصلی در تحقق واقعی امر به معروف است و از ستاد میخواهد که شجاعت تذکر به مقامات بلندپایه را داشته باشد.
