سید بن طاووس؛ حافظ میراث مکتوب شیعه
سید بن طاووس، فقیه و محدث برجسته شیعی در قرن هفتم هجری که با تألیف بیش از پنجاه اثر در زمینه‌های **دعا**، **زیارات** و **کتاب‌شناسی**، نقش بی‌بدیلی در حفظ میراث مکتوب شیعه ایفا کرد.
زندگی و آثار سید بن طاووس
سید رضی‌الدین علی بن موسی بن جعفر بن طاووس (۵۸۹–۶۶۴ق) از عالمان برجسته شیعه در قرن هفتم هجری بود که در شهر حلّه عراق متولد شد. او از خاندان شریف آل طاووس بود و به دلیل انتساب به امام حسن و امام حسین (ع) «ذوالحسبین» لقب داشت. سید بن طاووس با پرهیز از مناصب حکومتی، عمر خود را وقف علم‌آموزی و تألیف کرد و در دوران حمله مغول برای حفاظت از شیعیان، مسئولیت نقابت سادات را پذیرفت.
- تألیف بیش از پنجاه اثر در زمینه‌های ادعیه، زیارات و کتاب‌شناسی
- از شاگردان برجسته‌ای مانند علامه حلی و ابن داوود حلی تربیت کرد
- آثار مهمی مانند «اقبال الأعمال»، «مهج الدعوات» و «اللهوف» از او به جای مانده‌است
- کتاب «سعد السعود» او گنجینه‌ای از نقل‌قول‌های کتب نایاب محسوب می‌شود
- نثر ادبی و عرفانی او در آثاری مانند «کشف المحجة» نمونه‌ای از prose قرن هفتم است
سید بن طاووس را «جمال‌العارفین» می‌نامیدند due to زهد و حالات عرفانی‌اش نقل‌های او از کتب نایاب، حافظه علمی جهان اسلام را برای نسل‌های بعد حفظ کرد
آثار او تا امروز از منابع اصلی میراث شیعه محسوب می‌شوند و نقش او در انتقال دانش اسلامی بی‌همتا است.