چرا پیامبران در فقر و ظاهری ساده ظهور می‌کردند؛ ایمان در نهج البلاغه
امام علی(ع) در نهج‌البلاغه تأکید می‌کنند که ظهور پیامبران در فقر و سادگی باعث می‌شود مردم از روی عقلانیت و میل باطنی ایمان آورند، نه از ترس یا طمع به مال دنیا.
فلسفه ظهور ساده پیامبران در نهج‌البلاغه
امیرالمؤمنین علی(ع) در نهج‌البلاغه به تفصیل به علت ظهور پیامبران در فقر و سادگی ظاهری پرداخته‌اند. ایشان در حکمت ۴۳ با اشاره به شخصیت خباب بن ارت—که با میل و رغبت درونی اسلام آورد—نشان می‌دهند که ایمان واقعی زمانی شکل می‌گیرد که افراد از روی تعقل و اختیار به دین گرایش پیدا کنند، نه تحت تأثیر قدرت مادی یا ترس از عواقب دنیوی. در خطبه ۱۹۲ نیز تصریح می‌فرمایند: اگر انبیا همچون پادشاهان دارای شوکت و قدرت بودند، مردم یا از روی ترس یا به طمع مال دنیا ایمان می‌آوردند، اما ظهور در فقر موجب می‌شود ایمان بر اساس عقلانیت و искренیت استوار گردد.
- خباب بن ارت به عنوان الگویی از ایمان اختیاری و مبتنی بر رغبت درونی معرفی شده است
- ایمان ناشی از ترس یا طمع، در دیدگاه امام علی(ع) فاقد ارزش اصیل دینی است
- نهج‌البلاغه تنها اثر مذهبی نیست، بلکه کتابی حاوی اصول حکمت سیاسی و اجتماعی برای همه بشریت است
- متفکرانی مانند میرزای نائینی و شهید مطهری از عمق مفاهیم نهج‌البلاغه در جنبش‌های اسلامی بهره برده‌اند
-
امام علی(ع) می‌فرمایند: «اگر انبیا اهل قوّت و ملک بودند، مردم از روی رهبت یا رغبت دنیوی ایمان می‌آوردند»
این مباحث نشان می‌دهد که سادگی ظاهری پیامبران در واقع زمینه‌ساز ایمانی پایدار و خردمندانه در میان مردم بوده است.