نگاه آیات ۲۰–۲۱ مائده به عهد ابراهیمی
قرآن نه نفی‌کننده تاریخ اسرائیل بلکه اصلاح‌کننده فهم آن است. قرآن «خوانش نجات‌محور و اخلاق‌مدار» از همان عهدی ارائه می‌دهد که در تورات صورت قومی یافته است.
تحلیل آیات ۲۰–۲۱ سوره مائده درباره عهد ابراهیمی
این جلسه در سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی به بررسی نقد خوانش صهیونیستی از عهد ابراهیمی بر پایه آیات ۲۰–۲۱ سوره مائده پرداخت. قرآن در این آیات خوانشی اخلاق‌مدار و نجات‌محور از مفهوم «ارض مقدسه» ارائه می‌دهد که با برداشت قوم‌محور تورات تفاوت بنیادین دارد. در منطق قرآنی، ورود به سرزمین مقدس تکلیف ایمانی است نه تملک قومی، و قداست زمین مشروط به اطاعت و عدالت است.
- تحلیل بینامتنی نشان می‌دهد قرآن همان داستان تورات را با منطق متفاوت روایت می‌کند
- مقایسه با سفر تثنیه تفاوت «تکلیف» قرآنی با «تملک» توراتی را آشکار می‌سازد
- واژگان کلیدی مانند «ارض مقدسه» و «کتب الله لکم» دارای بار معنایی تشریعی هستند
- گفتمان صهیونیستی قداست را از حوزه اخلاق به جغرافیا منتقل کرده است
- نقد الهیاتی بر بازتعریف عهد ابراهیمی به عنوان سند مالکیت تأکید دارد
«در قرآن، دستور “ادخلوا الارض المقدسه” آزمون ایمان بود» «قداست زمین در قرآن مشروط و اخلاقی است در برابر برداشت ذاتی تورات»
این تحلیل نشان می‌دهد قرآن با حفظ اصالت سنت ابراهیمی، خوانشی اصلاحی از مفهوم سرزمین مقدس ارائه می‌دهد که بر مسئولیت اخلاقی تأکید دارد نه تملک قومی.