تحلیل مدل توسعه کشاورزی خوزستان: از پتانسیل استراتژیک تا بن‌بست بهره‌وری
تحلیل داده‌های یک دهه نشان می‌دهد کشاورزی خوزستان با وجود دریافت بودجه‌های کلان، در شاخص‌های بهره‌وری و توسعه پایدار شکست خورده است. این گزارش به کالبدشکافی علل ناکارآمدی ساختاری این بخش می‌پردازد.
تحلیل شکست مدل توسعه کشاورزی خوزستان
این گزارش تحقیقی با تحلیل داده‌های یک دهه عملکرد بخش کشاورزی استان خوزستان را بررسی می‌کند. یافته‌ها نشان می‌دهد علی‌رغم تزریق بودجه‌های کلان و دستیابی به رکوردهای تولید انبوه، این بخش در شاخص‌های بنیادین توسعه پایدار با شکست‌های جدی مواجه شده است. مشکلات اصلی شامل عقب‌ماندگی مزمن در مکانیزاسیون، بهره‌وری پایین آب، غفلت از کشت‌های مدرن و زنجیره ارزش ناقص است.
- ضریب مکانیزاسیون خوزستان در سال ۱۴۰۲ تنها ۱.۸۶ در مقابل میانگین کشوری ۲.۰۰ بود
- تولید گلخانه‌ای استان تنها ۲,۸۲۵ تن در مقایسه با استان یزد (۱۶۲,۱۵۳ تن)
- ۲۵ تا ۳۰ درصد از تولیدات کشاورزی به ضایعات تبدیل می‌شود
- ظرفیت صنایع تبدیلی تنها ۶۸ هزار تن در برابر تولید ۱۷.۵ میلیون تنی
- بحران‌های آب و محیط زیست ناشی از کشاورزی ناپایدار
"مدل توسعه کشاورزی خوزستان مبتنی بر افزایش کمی تولید با تکیه بر منابع طبیعی ارزان به بن‌بست رسیده است"
"ادامه این مسیر به تشدید بحران آب، تخریب محیط زیست و افزایش ناکارآمدی اقتصادی منجر خواهد شد"
برای خروج از این بن‌بست، پیشنهاداتی شامل اصلاح شاخص‌های ارزیابی، تخصیص هدفمند بودجه، ایجاد کارگروه ویژه مدیریت زنجیره ارزش و اجرای قوانین مدیریت آب ارائه شده است.