نقطه‌ی همرسی ادبیات و سینما: یادبود ناصر تقوایی
یادداشتی شخصی درباره تجربه آموزش در کنار ناصر تقوایی و بررسی کارنامه هنری این کارگردان صاحب‌سبک که در نقطه تلاقی ادبیات و سینمای ایران ایستاده بود.
ناصر تقوایی: نقطه‌ی اتصال ادبیات و سینمای ایران
این متن خاطره‌ای شخصی از دوران تدریس نویسنده در موسسه کارنامه در مجاورت کلاس‌های ناصر تقوایی است. تقوایی به عنوان هنرمندی چندبعدی توصیف می‌شود که در عرصه‌های مختلف از جمله داستان‌نویسی (با مجموعه داستان «تابستان همانسال»)، مستندسازی، و به ویژه اقتباس سینمایی از آثار ادبی درخشان ظاهر شد. سریال «دایی‌جان ناپلئون» و فیلم‌هایی مانند «آرامش در حضور دیگران»، «نفرین» و «ناخدا خورشید» از مهم‌ترین آثار او هستند که سینمای قصه‌گو، بومی و اگزیستانسیال او را نمایان می‌کنند.
- چندوجهی بودن هنری: تقوایی در داستان‌نویسی، عکاسی، مستندسازی و کارگردانی سینما تبحر داشت.
- استعداد در اقتباس: توانایی فوق‌العاده در تبدیل آثار ادبی به فیلم‌های ماندگار.
- شخصیت‌پردازی قوی: خلق کاراکترهای عمیق و به‌یادماندنی مانند شخصیت اصلی «ناخدا خورشید».
- تدریس و تاثیرگذاری: هنرجویانش از کلاس‌هایش به عنوان گنجینه‌ای از دانش یاد می‌کنند.
- سکوت و کناره‌گیری: بحث درباره دلایل کم‌کاری او در سال‌های اخیر.
«انگار نقطه‌ی همرسی ادبیات و سینمای ما باشد.» «یکی از آن صاحب‌سبک‌های بی‌جانشین... نسل طاغی و پویا که قصد داشت دنیا را تکان بدهد.»
درگذشت تقوایی در پاییز ۱۴۰۴، پایان زندگی یکی از چهره‌های زرین دوران طلایی سینمای ایران است که میراثی غنی از ادبیات و سینما بر جای گذاشت.