تحلیل عدم حضور ایران در اجلاس شرم‌الشیخ و پیامدهای دیپلماتیک آن
تحلیلگران سیاسی به بررسی دلایل عدم حضور ایران در نشست شرم‌الشیخ پرداخته‌اند. برخی این تصمیم را تاکتیک هوشمندانه برای حفظ کرامت ملی می‌دانند، درحالی که دیگران آن را فرصت سوزی دیپلماتیک ارزیابی می‌کنند.
تحلیل عدم حضور ایران در اجلاس شرم‌الشیخ
تحلیل‌های سیاسی درباره عدم حضور ایران در نشست شرم‌الشیخ نشان می‌دهد که این تصمیم از دو منظر متفاوت قابل بررسی است. از یک سو، مدافعان این تصمیم معتقدند حضور در اجلاسی که توسط قدرت‌های تحریم‌کننده ایران سازماندهی شده بود، به معنای پذیرش قواعد بازی حریف بوده است. آنان اشاره می‌کنند که در چنین فضایی که دونالد ترامپ سعی در نمایش قدرت آمریکا داشت، حضور ایران می‌توانست به تحقیر دیپلماتیک بینجامد.
- غیبت آگاهانه به عنوان تاکتیک دیپلماتیک در تاریخ روابط بین‌الملل سابقه دارد
- نمونه‌های تاریخی مانند خودداری فرانسه از ناتو و کنار گذاشتن روسیه از گروه هشت
- عدم حضور باید همراه با راهبرد جامع برای مدیریت تبعات باشد
- تقویت دیپلماسی منطقه‌ای و استفاده از قدرت نرم ضروری است
- خطر تبدیل غیبت به انزوای واقعی در صورت عدم برنامه‌ریزی مناسب
«آنچه تصمیم ایران را قابل دفاع می‌سازد نه صرفِ نرفتن، بلکه چگونگی نرفتن است»
«غیبت آگاهانه تنها زمانی معنا می‌یابد که در پسِ آن، اراده‌ای روشن برای حضور مؤثرتر در آینده نهفته باشد»
در نهایت، موفقیت این تصمیم به توانایی ایران در تبدیل غیبت به حضور مؤثر از طریق مجاری دیپلماتیک جایگزین بستگی دارد.