مغز تندروها چگونه کار می‌کند؟ علم خطرناک روانشناسی سیاسی و پیش‌بینی آینده سیاست
تحلیل‌های عصب‌شناختی نشان می‌دهند ساختار مغزی بر گرایش‌های سیاسی تأثیر می‌گذارد. آمیگدال در محافظه‌کاران بزرگ‌تر است و عصب‌شناسی سیاسی می‌تواند آینده سیاست را پیش‌بینی کند.
عصب‌شناسی سیاسی: پلی میان مغز و سیاست
عصب‌شناسی سیاسی به عنوان شاخه‌ای نوین از روانشناسی سیاسی، به مطالعه تأثیر ساختارهای مغزی و شناختی بر رفتارهای سیاسی می‌پردازد. این علم نشان می‌دهد که چرا برخی افراد به محافظه‌کاری گرایش پیدا می‌کنند و چگونه آمیگدال (مرکز ترس در مغز) در افراد محافظه‌کار بزرگ‌تر از دیگران است. چنین ساختاری، نگاه محافظه‌کارانه به جهان را تقویت می‌سازد. به همین ترتیب، پیچیدگی‌های شناختی انسان‌ها، کنش سیاسی آنان را شکل می‌دهد.
- ذهنیت دوگانه‌ساز در افراد با گرایش‌های تروریستی و سیاستمداران افراطی دیده می‌شود
- پوپولیسم در آمریکا ریشه در ساختارهای عصب‌شناختی جامعه دارد
- شناخت فعال ترکیبی از عوامل عقلانی و هیجانی در تصمیم‌گیری‌های سیاسی است
- تصویربرداری‌های مغزی می‌توانند روحیات و رفتار افراد را تحلیل و پیش‌بینی کنند
- این علم کاربردهای خطرناکی در تبلیغات و کنترل ذهن شهروندان دارد
«عصب‌شناسی سیاسی تلاشی برای فهم زمینه‌های خودآگاه و ناخودآگاه سیاست است»
«مطالعه سیاست بدون توجه به عواطف و هیجانات، تحلیلی سطحی ارائه می‌دهد»
این دانش با تکیه بر ساختارهای مغزی و شناختی، چشم‌اندازی تازه پیش روی تحلیل سیاسی می‌گذارد و اگر جدی گرفته شود، می‌تواند هم آینده سیاست را پیش‌بینی کند و هم مخاطرات اخلاقی آن را گوشزد نماید.