راز آغاز هستی در آیه‌ای که جهان را تکان داد
آیه ۳۰ سوره انبیاء به راز آفرینش آسمان‌ها و زمین می‌پردازد و نشان می‌دهد که جهان هدفمند است و آفرینش تصادفی نیست. این آیه با مفهوم «رتق» و «فتق» به وحدت آغازین و شکافتن هستی اشاره دارد.
راز آفرینش در آیه ۳۰ سوره انبیاء
آیه ۳۰ سوره انبیاء یکی از شگفت‌انگیزترین آیات قرآن درباره منشأ هستی است که با تعابیر «رتق» (پیوستگی و بسته بودن) و «فتق» (شکافتن و جدا کردن) به توصیف سرآغاز جهان می‌پردازد. این آیه نشان می‌دهد که آسمان‌ها و زمین در ابتدا یکپارچه بوده‌اند و سپس با اراده الهی از هم گشوده شده‌اند. این فرآیند نه تصادفی، بلکه بر اساس علم و حکمت خداوند صورت گرفته است.
- آیه با پرسشی بیداربخش آغاز می‌شود که انسان را به تفکر در آغاز آفرینش دعوت می‌کند
- مفهوم «رتق» و «فتق» با نظریه علمی مه‌بانگ (Big Bang) همخوانی شگفت‌انگیزی دارد
- در ادامه آیه، آب به عنوان سرچشمه همه موجودات زنده معرفی می‌شود
- قرآن هدفش ارائه فرمول‌های علمی نیست، بلکه بیدار کردن عقل و دل انسان است
- این نگاه معناجو به انسان یادآور می‌شود که او بخشی از طرح عظیم آفرینش است
امام صادق(ع) می‌فرمایند: «آسمان بسته بود و باران نمی‌بارید، و زمین بسته بود و گیاهی نمی‌رویاند، پس خداوند آسمان را با باران گشود و زمین را با رویش گیاهان.»
قرآن می‌فرماید: «إِنَّ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ لَآیَاتٍ لِأُولِی الْأَلْبَابِ»
این آیه نه تنها روایتی از گذشته، بلکه نقشه‌ای برای تفکر امروز ماست که جهان را هدفمند و انسان را مسئول در برابر خالق می‌داند.