نقد جواد کاشی به شیفتگی هواداران اسلام سیاسی و اصلاح‌طلبان: بی‌اعتبارسازی خشونت با عشق و دوستی
جواد کاشی در همایش جامعه‌شناسی ایران با الهام از مفهوم آنیما و آنیموس یونگ، استدلال می‌کند که گفتمان‌های سیاسی ایران از «وجه زنانه» خود تهی شده‌اند. او راه‌حل را در سیاسی‌سازی سرمایه عشق و دوستی زندگی روزمره می‌داند.
نقد گفتمان‌های سیاسی ایران با رویکرد یونگی
دکتر محمدجواد غلامرضا کاشی در همایش انجمن جامعه‌شناسی ایران با الهام از مفاهیم «آنیما» (وجوه زنانه) و «آنیموس» (وجوه مردانه) کارل گوستاو یونگ به تحلیل گفتمان‌های سیاسی ایران پرداخت. به باور وی، گفتمان‌های سیاسی از اسلام سیاسی گرفته تا اصلاح‌طلبان و اپوزیسیون از وجه زنانه خود (همدلی، شهود، پذیرش) تهی شده‌اند و به ماشین‌های تولید سلطه و نفرت تبدیل گشته‌اند.
- گسست آنیما و آنیموس در سیاست نهادینه شده منجر به بیگانگی با زندگی روزمره مردم شده است
- زوال آنیمای گفتمان‌ها از دهه ۱۳۶۰ به بعد باعث فاصله‌گیری از دغدغه‌های واقعی مردم شده
- انباشت سرمایه آنیما در زندگی روزمره مردم علی‌رغم مشکلات اقتصادی و اجتماعی
- عشق و دوستی به عنوان راهکار مقاومت سیاسی راستین در برابر خشونت‌گری
- شکستن مرزهای دینی و قومی از طریق حرمت دوستی و مراقبت
«دوستی سیاست بودن با دیگری است. آنیمای انباشته شده در زندگی روزمره باید بی‌معنا شدن گفتارهای سیاسی متصلب را به رخ آنها بکشد»
«مقاومت امروز با سینه‌های پر از کینه استوار نمی‌شود، بلکه تنها توان دگرپذیری و عشق است که می‌تواند سیاست‌های اخته شده مردانه را رسوا کند»
کاشی تأکید می‌کند که کنش سیاسی اصیل نه از کلمات نفرت‌پراکن، بلکه از طریق صمیمیت و دردآشنایی شکل می‌گیرد و احیای سیاست در گرو بازگشت به منطق دوستی و عشق است.