دیدگاه معصومان(ع) درباره حفظ قرآن: فراتر از عبادت فردی

حفظ قرآن در سیره معصومان(ع): راهبردی الهی

معصومان(ع) حفظ قرآن را فراتر از یک عبادت فردی می‌دانستند و آن را راهبردی اساسی برای صیانت از وحی الهی در برابر تحریف قلمداد می‌کردند. پیامبر اسلام(ص) و اهل بیت(ع) از نخستین روزهای نزول آیات، با نوشتن، خواندن و به خاطر سپردن قرآن، زمینه‌ساز تثبیت متن الهی در حافظه جمعی مسلمانان شدند. این رویکرد سبب شد فرهنگ حفظ قرآن به بخشی جدایی‌ناپذیر از هویت دینی تبدیل شود.

• حفظ قرآن به عنوان ابزار محافظت از متن وحی در برابر تحریف
• تأکید بر تدبر در معانی و التزام به عمل همراه با حفظ آیات
• تربیت حافظان قرآن از سنین کودکی با تشویق به مأنوس شدن با قرآن
• نقش حافظان قرآن در تثبیت متن وحی در حوادث صدر اسلام
• منزلت اجتماعی حافظان قرآن به عنوان پاسداشت جایگاه قرآن

امام صادق(ع) می‌فرمایند: "حافظی که به قرآن عمل کند، در جایگاه فرشتگان نیکوکار خواهد بود."

پیامبر اکرم(ص) فرمودند: "کسی که خداوند نعمت حفظ قرآن را به او ارزانی داشته و گمان کند نعمتی برتر از آن وجود دارد، بزرگ‌ترین نعمت الهی را کوچک شمرده است."

حفظ قرآن در نگاه معصومان(ع) وظیفه‌ای همیشگی برای امت اسلامی است که باید در دل و عمل مسلمانان زنده بماند.