مردمان سزاوار عشق را با طرح «انحلال» مجازات نکنید!

اعتراض به طرح انحلال سازمان عشایر ایران

این مقاله به طرح انحلال سازمان عشایر ایران که قرار است در شورای عالی اداری کشور بررسی شود، اعتراض می‌کند. نویسنده که خود یک عشایرزاده از ایل فیروزجایی است، به نقش حیاتی عشایر در پاسداری از خاک و آب وطن و امنیت غذایی کشور اشاره می‌کند. عشایر ایران به عنوان تولیدکنندگان اصلی پروتئین و صنایع دستی، سهم قابل توجهی در اقتصاد کشور دارند.

• عشایر ۲۵ درصد پروتئین مصرفی جامعه را تأمین می‌کنند
• ۳۵ درصد از صنایع دستی و ۴۵ درصد فرش‌های صادراتی حاصل دسترنج عشایر است
• در جنگ ۱۲ روزه، ۵۳ تن از عشایر به شهادت رسیدند در حالی که به تولید ادامه دادند
• عشایر بدون اتکا به امکانات دولتی به تولید مواد غذایی مشغول هستند
• سازمان عشایر تنها نهاد تخصصی خدمت‌رسان به این جامعه است

“این مردمان سزاوار عشق ورزیدن هستند، نه بی‌توجهی محض که نامش را گذاشته‌اید طرح انحلال”

“کدام قشر از اقشار جامعه می‌توانند بدون متولی واقعی به حیات خود ادامه دهند که جامعه عشایری بتواند？”

در شرایطی که امنیت غذایی اولویت کشور است، طرح انحلال سازمان عشایر به جای تقویت آن مورد انتقاد قرار گرفته است.