شبیه‌سازی انسان و دیدگاه ادیان: آیا دخالت در کار خداست؟
بررسی دیدگاه‌های اسلامی و مسیحی درباره شبیه‌سازی انسان و پاسخ به این سؤال که آیا این فناوری دخالت در خلقت الهی محسوب می‌شود. تحلیل آیات قرآنی و موضع کلیسا در این زمینه.
شبیه‌سازی انسان از منظر ادیان الهی
بحث شبیه‌سازی انسان از جمله موضوعات چالش‌برانگیز در حوزه اخلاق زیستی و فقه اسلامی است. مخالفان این فناوری معتقدند که شبیه‌سازی نوعی دخالت در کار خدا و آفرینش مستقل محسوب می‌شود. پاپ ژان‌پل دوم در این زمینه می‌گوید: “آنان از سر تکبر، این باور را در سر دارند که پروژه آنها از پروژه خالق برای بشریت بهتر است”. در مقابل، برخی اندیشمندان اسلامی با استناد به اصل اباحه و آیات قرآن، شبیه‌سازی را در چارچوب قوانین الهی قابل توجیه می‌دانند.
- مکانیسم شبیه‌سازی: شامل استخراج DNA از سلول‌های سوماتیک و انتقال آن به سلول تخمک فاقد هسته
- دیدگاه قرآن: اشاره به روش‌های مختلف خلقت از جمله آفرینش حضرت عیسی بدون پدر
- موضع کلیسا: مخالفت شدید با شبیه‌سازی به عنوان “خود را خدا پنداشتن”
- فقهای اهل سنت: تأکید بر اینکه شبیه‌سازی مصداق خلق نیست
- آیه ۸۲ سوره یس: “إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَیْئًا أَن یَقُولَ لَهُ کُن فَیَکُونُ”
رئوف کمال: “اگر شبیه‌سازی را در چارچوب قدرت الهی ببینیم، این فناوری در راستای اراده خداوند است” مجمع الفقه الاسلامی: “این عملیات خلق یا جزئی از خلق به شمار نمی‌رود”
در نهایت، می‌توان نتیجه گرفت که شبیه‌سازی نه به معنای خلق مستقل، بلکه استفاده از قوانین الهی برای ایجاد حیات است و طبق اصل اباحه در فقه اسلامی، در صورت عدم وجود دلیل قطعی بر حرمت، مباح می‌باشد.