دو سال پس از حمله ۷ اکتبر: بازماندگان جوان جشنواره نووا با انواع اختلال استرس پس از سانحه دست و پنجه نرم می‌کنند
بازماندگان جوان جشنواره موسیقی نووا از حمله ۷ اکتبر علائم مختلف PTSD را نشان می‌دهند: خاطرات مزاحم، کابوس، هوشیاری بیش از حد، بی‌حسی عاطفی و اجتناب از یادآورهای رویداد. دکتر دمیان هالپرین، روانپزشک ارشد، هشدار می‌دهد بدون حمایت روانی مناسب خطر ایجاد «نسلی گمشده» وجود دارد.
وضعیت سلامت روان بازماندگان حمله ۷ اکتبر
بازماندگان جوان جشنواره نووا که دو سال پیش در حمله ۷ اکتبر حضور داشتند، اکنون با انواع مختلف اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) دست و پنجه نرم می‌کنند. طبق توضیحات دکتر دمیان هالپرین، روانپزشک ارشد خدمات بهداشتی مکابی و رئیم حمایت روانی در NGO ایمن‌قلب، علائم شامل خاطرات مزاحم، کابوس‌های شبانه، هوشیاری بیش از حد، بی‌حسی عاطفی و اجتناب از هر چیزی که رویداد را یادآوری کند می‌شود. افراد آسیب‌دیده ممکن است علائم برانگیختگی بیش از حد مانند به راحتی وحشت زده شدن، مشکل در خواب، تحریک‌پذیری و حالت آماده‌باش دائمی را نشان دهند.
- برخی با احساس گناه بازماندگی و بحران وجودی دست و پنجه نرم می‌کنند: «چرا من زنده ماندم در حالی که بسیاری دیگر زنده نماندند؟»
- میزان افسردگی، اضطراب، حملات پانیک و افکار خودکشی در بین این گروه گزارش شده است.
- یک گزارش هشدار می‌دهد که در صورت عدم گسترش حمایت‌های سلامت روان، خطر ایجاد «نسلی گمشده» وجود دارد.
- دکتر هالپرین تأکید می‌کند: «مداخله به موقع برای جلوگیری از عواقب بلندمدت ضروری است.»
«بدون حمایت روانی مناسب، این جوانان ممکن است هرگز بهبود کامل نیابند.»
این وضعیت نشان می‌دهد که پیامدهای روانی چنین حوادث traumatic می‌تواند سال‌ها ادامه یابد و نیاز به توجه و منابع جدی دارد.